Պասկևիչն ու Լորիս-Մելիքովը. ինչի մասին են զրուցում տարբեր դարաշրջանների հերոսները

Նրանք, ովքեր հետաքրքրվում են հայոց պատմությամբ և բավականին լավ գիտեն սիրողական մակարդակով, անպայման կցանկանան մինչև վերջ դիտել այս ֆիլմը։ «Երկու գեներալ և մի բերդ» ֆիլմը պատերազմի մասին է, բայց առանց դրամատիկ-բազմամարդ տեսարաների և թանկարժեք հատուկ էֆեկտների, այն գրավում է երկու գլխավոր (և միակ) հերոսների՝ Իվան Պասկևիչի և Միքայել Լորիս-Մելիքովի կշռադատված երկխոսությամբ։ Սա պատմական ֆանտաստիկա է 19-րդ դարի տարբեր կեսերում ծառայած երկու հրամանատարների մասին, որոնք իրենց ժամանակի նշանավոր գործիչներ են դարձել։

Առաջին անգամ՝ 1828 թվականին, հաղթական գրոհը ղեկավարում էր գեներալ Պասկևիչը, իսկ երրորդ անգամ՝ 1877 թվականին, զորքերի հրամանատարը գեներալ Լորիս-Մելիքովն էր, որը գրավումից հետո ստացավ Կարսի կոմսի տիտղոսը։ 1855 թվականին՝ Ղրիմի պատերազմի ժամանակ, հաջող հարձակման և Կարսի հետագա տխուր ճակատագրի մասին երկու հաղթողների երկխոսությունը բացահայտում է գերտերությունների անվերջ արդիական շահերի տրամաբանությունը։

Զորավարներն իրար հետ են զրուցում, բայց խոսակցությունը հանդիսատեսի համար է՝ ստիպում է նրան սկսել մտածել։ Ռուսաստանն իր պատմության ընթացքում ավելի քան տասն անգամ պատերազմել է Թուրքիայի դեմ։ Կարսի կոմսը՝ Թիֆլիսում ծնված Լորիս-Մելիքովը, հիշեցնում է, որ Արևելքում միշտ վախեցել են ուժեղից և հարգել են նրան, ուրեմն պետք է միշտ պատրաստ լինել օսմանների հետ նոր հակամարտության։ Իսկ Վարշավայի պայծառափայլ իշխան, Էրիվանի կոմս, պոլտավացի Պասկևիչը պատմում է, որ իր տոհմը ծագում է զապորոժցի կազակ Պասկայից։

Պասկևիչն ու Լորիս-Մելիքովը, հիշելով իրենց ժամանակի իրադարձությունները, խոսում են այն մարդկանց մասին, որոնց ողբերգական ճակատագրերը միահյուսվել են ծառայողական պարտքի և պատվի հետ։ Դիվանագետ Ալեքսանդր Գրիբոյեդովի սպանությունը՝ հայերին իրենց հայրենի հող վերադարձնելու համար, Պարսկաստանը փորձեց քավել արժեքավոր ալմաստով։ Մեր ժամանակներում վարկածներ են շրջանառվում 44-օրյա պատերազմի վերջին օրը շարասյուննն ուղեկցող ուղղաթիռի անձնակազմի և անցյալ տարի Լեռնային Ղարաբաղում ողբերգական սրացման ժամանակ խաղաղապահների խմբի մահվան փոխհատուցման գնի մասին։ Մերօրյա հանդիսատեսի համար դժվար է չհամաձայնել պատմական մեծ գործիչների՝ անցյալից հնչող ձայների հետ․․․