ԵՐԵՎԱՆ, 15 հունվարի – Sputnik. Հայաստանը նախատեսում է մինչև 2024 թվականի մայիս ունենալ պատշաճ աշխատող առևտրային ուղի Հնդկաստանի Մումբայ նավահանգստի և Հայաստանի միջև` Իրանի տարածքով։ Տեղեկությունը Sputnik Արմենիային հայտնեց ՀՀ էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանը։
«Մեր թիրախը 2024 թվականի մայիս ամիսն է, այդ ժամանակ կունենանք մեզ անհրաժեշտ ենթակառուցվածքները», - ասաց Քերոբյանը:
Երևանում ակնկալում են, որ դրանից հետո Հնդկաստանից Հայաստան, ապա Վրաստան և Եվրամիության երկրներ ու հակառակ ուղղությամբ առևտուրը և բեռնափոխադրումների ծավալը կտրուկ կաճի։
Նախարարը հավելեց, որ օրեր առաջ հանդիպել է Հնդկաստանի իր գործընկերոջ և Չաբահար նավահանգստի հնդկական հատվածի օպերատոր ընկերության ղեկավարի հետ։ Կողմերը նախանշել են գործողությունների ծրագիր, որը պետք է ավարտվի մինչև մայիս։
Քերոբյանն ընդգծեց, որ շատ կարևոր է էլեկտրոնային փաստաթղթաշրջանառության ստանդարտների մշակումն ու ներդնումը։ Դա թույլ կտա, որ բեռների հայտարարագրումն ամբողջ ճանապարհին տեղի ունենա ակնթարթների ընթացքում, և բեռները կարողանան արագ անցնել բոլոր սահմանային կետերը։
Նախարարի խոսքով՝ հնդկական շուկան շատ գրավիչ է։ Հայաստանը այն հնարավորություններ է տեսնում հայկական բազմաթիվ ընկերությունների համար։
«Սկսած կիսահաղորդիչային գիտահետազոտական աշխատանքներով զբաղվող ընկերություններից մինչև գյուղատնտեսական ընկերություններ կարող են իրենց արտադրանքն արտահանել Հնդկաստան և իրենց ծառայությունները մատուցել այդ երկրին»,–ասաց Քերոբյանը։
Նա շեշտեց, որ Հնդկաստանն իր մեծությամբ աշխարհի երրորդ շուկան է, և Հայաստանը պարտավոր է այնտեղ ունենալ լայն ներկայություն։
Ըստ Քերոբյանի` շատ ավելի նախընտրելի կլինի, որ այդ ենթակառուցվածքը ստեղծվի մասնավոր ներդրումներով, բայց եթե դա տեղի չունենա, ապա որոշակի կարևոր կետերում իրենք պատրաստ են ինտերվենցիաներ անել։
Ավելի վաղ Հայաստանի փոխարտգործնախարար Մնացական Սաֆարյանը հայտնել էր, որ Հայաստանը հույս ունի ելք ունենալ դեպի իրանական Չաբահար նավահանգիստ և մինչև 2024 թվականի վերջ միանալ Հյուսիս-հարավ միջազգային տրանսպորտային միջանցքին։
Էկոնոմիկայի նախարարությունը, պատասխանելով Sputnik Արմենիայի հարցմանը, իր հերթին հայտնել էր, որ Հայաստանը կարող է Հնդկաստանն ու Իրանը կապել ԵՄ-ի և ԵԱՏՄ երկրների հետ և դառնալ բեռնափոխադրումների ամենակարճ ճանապարհը լոգիստիկ այս ուղու վրա։