Թվում էր, թե այս Ամանորի գլխավոր, ամենից շատ քննարկվող թեման կլինի հունվարի 1-ից Արցախի Հանրապետության լուծարումը։
Իրականում, ինչի մասին ասես, որ չխոսեցինք տոնական սեղանների շուրջ՝ Կաթողիկոսի ելույթ, հնդիկներ, սպասելիքներ նոր տարուց, բայց փորձեցինք ամեն կերպ շրջանցել աննախադեպ փաստը՝ Արցախ պետության վերացումը հենց այդ պետության ղեկավարի հրամանագրով։ Ու դա երևի օրինաչափ է, որովհետեւ, համաձայնե′ք՝ այդ պետության ստեղծումն էլ, մեղմ ասած, բավական տարօրինակ էր։ 89-ին որոշեցինք վերամիավորվել, բայց անմիջապես էլ սկսեցինք պայքարը հանուն Լեռնային Ղարաբաղի անկախության և միջազգային ճանաչման։
Ու հիմա էլ, երբ Ղարաբաղում այլևս հայ չի մնացել կամ գրեթե չի մնացել, Երևանում շարունակում են իրարամերժ կարծիքներ հնչել՝ իսկ ո՞վ է տեսել լուծարման մասին փաստաթուղթը, իսկ ընդհանրապես որևէ պետության ղեկավար սեփական պետությունը լուծարելու իրավասություն ունի՞ արդյոք։ Ու ամենակարևոր հարցը՝ պատմական նախադեպեր կա՞ն։ Այո′, կան։
Ժամն է՝ լսելու Դուլյանին։