ԵՐԵՎԱՆ, 8 դեկտեմբերի - Sputnik. Հաշմանդամություն ունեցող երեխաների համար սոցիալական փաթեթը պետք է փոխել սերտիֆիկատների ձևաչափով, որպեսզի ծնողներին հասկանալի լինի գումարի չափն ու հնարավորություն լինի սեփական հայեցողությամբ տնօրինել այդ գումարը։ Այս մասին Sputnik Արմենիա միջազգային մուլտիմեդիոն մամուլի կենտրոնում հայտարարեց «Զարգացման առանձնահատկություններ ունեցող երեխաների ծնողների ասոցիացիայի» հանրային կապերի մասնագետ Մելեա Միլիտոսյանը։
Մելեա Միլիտոսյան
© Sputnik / Asatur Yesayants
Նա հավելեց, որ խոսքը ոչ թե սերտիֆիկատների կանխիկացման մասին է, այլ դրանց օգտագործման կոնկրետ իրավիճակներում։ Այսինքն, ծնողը պետք է հնարավորություն ունենա ընտրելու այն ծառայությունը, որի կարիքը տվյալ պահին ամենաշատն ունի իր երեխան՝ հոգեբանի ծառայություն, օրթոպեդիկ կոշիկ, ավելի հարմար, թեկուզ և հավելավճարով` հաշմանդամի սայլակ։
Նա նկատեց, որ այդ մեթոդը հաջողությամբ գործում է Ռուսաստանում և Վրաստանում։ Այն բավական թափանցիկ է, ողջ փաթեթն օգտագործվում է հենց երեխայի կարիքների համար, որը ստանում է ամեն բան, ինչ տալիս է պետությունը, այլ ոչ վատնվում, ինչպես դա արվում է այսօր։
Միլիտոսյանը նշեց նաև հաշմանդամներին ծառայություններ մատուցելու ոլորտում մասնագետների պատրաստման անհրաժեշտությունը։ Աշխատելով ծառայությունների կոնկրետ պորտֆելով` հաշմանդամության հարցերով զբաղվող մասնագետը կկարողանար ծնողներին խորհրդատվություն տրամադրեր կապված այն ծառայությունների հետ, որոնք պետությունը տրամադրում է սահմանափակ հնարավորություններ ունեցող երեխաներին։
Նա նշեց, որ նման մասնագետներ կան միջազգային պրակտիկայում, և այդ փորձը Հայաստանում կիրառելու անհրաժեշտություն կա։
«Զարգացման առանձնահատկություններ ունեցող երեխաների ծնողների ասոցիացիայի» ռազմավարական խմբի համակարգող Հասմիկ Թահմազյանն իր հերթին նշեց, որ Երևանն այսօր ներառական քաղաք է համարվում, սակայն մարզերում դեռ մի շարք չլուծված խնդիրներ են մնում՝ կապված հաշմանդամների կյանքի որակի հետ։
«Սկսենք նրանից, որ Հայաստանի համայնքներից շատերում վերականգնողական կենտրոններ չկան։ Ծնողները ստիպված են մի մարզից մյուսը տեղափոխել զարգացման առանձնահատկություններ ունեցող իրենց երեխաներին, որոնք շաբաթական առնվազն 3 անգամ պետք է վերականգնողական թերապիա անցնեն», - ընդգծեց Թահմազյանը։
Միևնույն ժամանակ մասնագետները նշում են, որ հաճախակի տեղաշարժերն ու դրանց հետ կապված սթրեսը նվազեցնում են թերապիայի արդյունավետությունը։
Խոսելով ՀՀ մարզերում առկա խնդիրների մասին՝ Թահմազյանը որպես օրինակ բերեց Երևանից ոչ հեռու գտնվող Աշտարակ քաղաքը, որտեղ չկա դպրոց, ուր կարող էր հաճախել հաշմանդամություն ունեցող երեխան։ Դպրոցներում չկա նախապատրաստված բուժանձնակազմ, որն անհրաժեշտության դեպքում կկարողանար օգնության գալ կամ խորհրդատվություն տրամադրել ծնողին։
Հասմիկ Թահմազյան
© Sputnik / Asatur Yesayants
Մամուլի ասուլիսին մասնակցում էր նաև «Ասոցիացիայի» փոխօգնության խմբի համակարգող Անժելա Աղաջանյանը, որն անդրադարձավ հաշմանդամություն ունեցող իր տղաների համար անձնագրերի ստացման ժամանակ բժշկական փորձագիտության թեմային։
«Հաշմանդամություն ունեցող 16-ամյա երկու զույգ տղաներ ունեմ։ Վերջերս ստիպված եղա բախվել ինձ համար անհասկանալի մի երևույթի, ինչպիսին է զինկոմիսարիատում բժշկական փորձաքննությունը։ Անձնագրի ստացման հետ կապված ևս անհասկանալի պատմություն է։ Ինձ հարցնում են` իսկապե՞ս ես իմ որդու վստահված անձն եմ։ Այսինքն, որևէ փաստաթուղթ ձևակերպելու համար ես պետք է ապացուցեմ, որ իմ զույգ տղաների «վստահված ա՞նձն» եմ։ Ինչպես պարզվեց, սա դեռ ամենը չէ։ Մենք այդ դժոխքով պետք է անցնենք նաև այն ժամանակ, երբ լրանա նրանց 18 տարեկանը», - նշեց Աղաջանյանը։
Անժելա Աղաջանյան
© Sputnik / Asatur Yesayants
Նա տարօրինակ է համարում, որ հաշմանդամություն ունեցող երեխաների մայրը անձնագրային բաժնում պետք է ապացուցի, որ իր որդիների «վստահված անձն» է։