ԵՐԵՎԱՆ, 10 ապրիլի – Sputnik. Ադրբեջանը չունի խաղաղության օրակարգ և չի էլ ունենա։ Ադրբեջանը կդառնա և կմնա պետություն, իսկ ադրբեջանցիները որպես էթնիկ հանրույթ կմնան որպես ադրբեջանցիներ միմիայն արտաքին թշնամի ձևակերպելու և այդ թշնամի ժողովրդի դեմ գործողություններ ունենալու անընդհատության պարագայում։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց պատմական գիտությունների դոկտոր Հայկ Դեմոյանը` անդրադառնալով Մարաղայի ոճրագործության 31-րդ տարելիցին, ինչպես նաև Արցախում վերջին շրջանում ադրբեջանական կողմի գործողություններին։
Նշենք, որ Մարաղայի խաղաղ բնակչության ծրագրավորված դաժան կոտորածը, որի հետևանքով շուրջ 5000 բնակչություն ունեցող բնակավայրն ամբողջությամբ էթնիկ զտման ենթարկվեց, տեղի է ունեցել 1992թ–ի ապրիլի 10-ին։
«Մարաղայի դեպքերն ահաբեկելու փորձ էր, որի ուղերձը հետևյալն էր` եթե դուք մեզ չեք ենթարկվում և չեք ապրում մեր օրենքներով, ապա միակ բանը, որ կարող ենք անել, դա ձեզ կյանքից զրկելն է։ Մենք ունենք հարևան մի պետություն, որտեղից պատմականորեն թշնամական մարտահրավերներ են եկել,օրինակ, առնվազն վերջին 1000 տարվա ընթացքում։ Այդ տարիների ընթացքում նրանք միշտ իրենց հավակնություններնեն ունեցել Արևմուտքի ժողովուրդների հարստությանը տիրապետելու համար, որն իրականացրել են նրանց կյանքից զրկելով»,–ասաց Դեմոյանը։
Նրա խոսքով` այսօր Ադրբեջանը թիրախավորել է արցախահայությանը, հայությանն առհասարակ, ինչն էլ ադրբեջանական ազգաստեղծման կարևորագույն հիմնաքարերից մեկն է։ Ոսւտի, ըստ նրա, միամիտ կլիներ հավատալ, որ Ադրբեջանը կունենա համարժեք խաղաղության օրակարգ։
Դեմոյանը նշում է, որ անկախ այն հանգամանքից, թե ով է ՀՀ իշխանությունը զբաղեցնում, պետք է ազգովի խնդիր դնենք մեր առջև, որ մեր կյանքի համար լրջագույն վտանգ կա հարևան պետությունից։
Ստեղծված իրավիճակում շատ արագ գործողությունների ծրագիր է պետք մշակել նախ Ադրբեջանին զսպելու, հետո չեզոքացնելու և պատժելու ուղղությամբ։ Միայն այս պարագայում, ըստ Դեմոյանի, երբ Ադրբեջանը գոնե վերահսկելի կլինի և կգա այն գիտակցման, որ ցանկացած գործողություն կարող է բերել կրկնակի, եռակի կորստի հանգեցնող հակագործողության, կունենանք նրան զսպելու բանաձևը։
Դեմոյանի խոսքով, սակայն, ՀՀ ներկայիս իշխանության պարագայում մեր խնդիրները լավագույն դեպքում կարող են ձևակերպվել անատամ, ոչինչ չասող հայտարարությունների մեջ։
Ինչ վերաբերում է միջազգային հանրության արձագանքին այս կամ այն խնդրի վերաբերյալ, ապա Դեմոյանը նշում է, որ լավագույն պատասխանը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ «հնչեցված լռությունն էր»։
«Միջազգային հանրությունն առհասարակ գործ է ունենում եղած իրողությունների հետ, այսինքն` եղած ու ավարտված գործողության հետ։ Տեսեք` այսօր ադրբեջանցիները ռազմակալել են Արցախի հարավը և միջազգային կառույցներից դեռ դատապարտող որևէ գործողություն չենք տեսնում։ Նույն սկզբունքով, եթե հայկական ուժերն ինչ-որ հրաշքով կարողանան ռազմակալել Քարվաճառի շրջանը, միջազգային կառույցները, եթե ճիշտ մատուցենք հարցը, ապա այնքան էլ հետաքրքրված չեն լինի Ադրբեջանի օգտին հայտարարություններով կամ գործողություններով»,–ասաց Դեմոյանը։
Նա ամփոփեց` ասելով, որ ստեղծված իրավիճակից կարելի է հանգել մի բանաձևի` եթե ուժեղ ես և կարող ես ինչ-որ բան պարտադրել, ապա դրա հետ էլ հաշվի կնստեն բոլորը։