Հայ ռազմագերիներն Ադրբեջանում որպես պատանդ են պահվում քաղաքական պահանջների բավարարման համար։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը Միջազգային կառույցներում հայ ռազմագերիների շահերի ներկայացուցիչ, Միջազգային և համեմատական իրավունքի կենտրոնի նախագահ Սիրանուշ Սահակյանը։
«Եթե քաղաքական բնույթի հարցերում տեղի է ունենում հարաբերությունների սրում, այդ ժամանակ հայրենադարձման հարցն առկախվում է, և փաստացի տեղաշարժեր չեն լինում։ Դա վերահաստատում է այն մոտեցումը, որ գերիները պահվում են որպես պատանդներ քաղաքական պահանջների բավարարման համար, և քանի դեռ չկա այդ պահանջների բավարարման մասով առաջընթաց, Ադրբեջանի կողմից մարդասիրական քայլ չի իրականացվում։ Ռազմագերիների առանձին խմբերի վերադարձը սովորաբար հաջորդել է որոշակի զիջումներին, ինչը հավելյալ հավաստում է այն իրողության, որ մենք գործ ունենք քաղաքական առևտրի հետ, և ռազմագերիների խնդիրը միջազգային մարդասիրական օրակարգում դրված չէ»,– ասաց Սահակյանը։
Անդրադառնալով հարցի զուտ իրավական կողմին` նա ընդգծեց, որ Հայաստանն ուղիղ ձևով նման պահանջ խտրականության համատեքստում դրել էր ՄԱԿ–ի միջազգային դատարանի առջև, սակայն այդ ատյանը մերժեց` նշելով, որ գերեվարման ու խտրական քաղաքականության միջև չկա ուղիղ պատճառահետևանքային կապ, այսինքն` դատարանին չէին տրամադրվել բավարար ապացույցներ, որ գերիներին պահելն ինքնին ռասայական խտրականության դրսևորումներից մեկն է։
«Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը հայ ռազմագերիներին ազատ արձակելու հարցին կարող է անդրադառնալ վերջնական վճռի մեջ և այս փուլում բացառապես անվտանգային միջոցներ է ձեռնարկում նրանց կյանքն ու առողջությունը պաշտպանելու նպատակով, ինչպես նաև երաշխավորում է Կարմիր խաչի միջազգաին կոմիտեի անխափան գործունեությունը և նրա միջոցով ընտանիքների հետ կապը»,– ասաց իրավապաշտպանը։
Հիշեցնենք` Բաքուն այս պահին հաստատում է 33 անձի գերի լինելու փաստը։ Պաշտոնական Երևանը, սակայն, վստահեցնում է, որ նրանց թիվն ավելի շատ է։ Իրավապաշտպանների տվյալներով` ադրբեջանական գերության մեջ է գտնվում 80 անձ։