Առկա պայմաններում հայ–ադրբեջանական հակամարտության կարգավորման առումով ռուսական և արևմտյան ձևաչափերում միաժամանակյա մասնակցությունը թեև շատ սխալ չէ, բայցևայնպես երկու լարի վրա խաղալու գործելակերպն իրեն չի կարող արդարացնել։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում այս տեսակետը հայտնեց քաղաքագետ Գարիկ Քեռյանը` մեկնաբանելով ՀՀ իշխանության` Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև մանևրելու գործելակերպը։
ՀՀ ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը նոյեմբերի 28-29-ը աշխատանքային այցով եղել է Ֆրանսիայում և Գերմանիայում։ Ֆրանսիայում նա մի շարք հանդիպումներ է ունեցել, որոնց ժամանակ երկուստեք գոհունակությամբ ընդգծել են վերջին շրջանում առավել ակտիվացած Հայաստան-Ֆրանսիա երկկողմ բազմոլորտ հարաբերությունների զարգացման դինամիկան։ԱԽ քարտուղարը վերահաստատել է Հայաստանի պատրաստակամությունը` նպաստելու մեր տարածաշրջանում անվտանգային միջավայրի ապահովմանը։
«Մոտ մեկ տարի է, ինչ ՀՀ իշխանությունը փորձում է երկու լարի վրա խաղալ` մի կողմից պահպանելով Հայաստան–Ռուսաստան–Ադրբեջան ձևաչափը, մյուս կողմից մեծ հաճույքով մասնակցում է բրյուսելյան ձևաչափի հանդիպումներին, թեև կա նաև այդ հարթակից մի փոքր տարբերվող, սակայն, ըստ էության, նույն դիրքորոշման վրա կանգնած վաշինգտոնյան հարթակը։ Սա նման է նախկինում կիրառված կոմպլեմենտար քաղաքականությանը, երբ Հայաստանը միաժամանակ հարաբերվում էր և՛ Ռուսաստանի, և՛ Արևմուտքի հետ»,– ասաց քաղաքագետը։
Քեռյանի կարծիքով` եթե հին ու բարի ժամանակներում, օսկանյանական տարիներին այդ քաղաքականությունն ինչ–որ առումով ընկալելի էր Մինսկի խմբի համանախագահության գործունեության համատեքստում, ապա հիմա դա չի հասկացվում և նույնիսկ կարող է բացասաբար ընդունվել մեր ռազմաքաղաքական դաշնակից Ռուսաստանի ղեկավարության կողմից, առավել ևս, որ ՌԴ–ն իր հերթին նախկինում Արևմուտքի հետ բացահայտ հակամարտության մեջ չէր, ինչպես այսօր։
«Հայաստանին օգնելու Ֆրանսիայի ցանկությունը մեծ է, բայց այդ երկիրը շատ քիչ հնարավորություններ ունի, քանզի չի կարող ազդել Ալիևի վրա, հետևաբար չպետք է հենվել գրավիչ ու առերևույթ հուսալի թվացող իրողությունների վրա, այլ սթափ դատել ու հետո նոր քայլ կատարել»,– ասաց մեր զրուցակիցը։
Քեռյանը, ակնարկելով Ռուսաստանին, շեշտում է` մեզ կարող է օգնել այն երկիրը, որն իրապես ունի ազդեցության լծակներ Թուրքիայի և Ադրբեջանի վրա, որպեսզի կանխի արցախյան երրորդ պատերազմը։