Հետպատերազմյան ժամանակահատվածում Արցախում անընդհատ դիրքային որոշակի պայքար է ընթանում, և կողմերը փորձում են տեղակայվել բարենպաստ դիրքերում։ Ուստի բնական է, որ դա երբեմն կարող է բերել լարվածության ակտիվացման։ Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում իր տեսակետը ներկայացրեց ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը, որը նոր է վերադարձել Արցախից։
Նշենք, որ Արցախի պաշտպանական գերատեսչության տեղեկատվության համաձայն` Ադրբեջանի ԶՈւ ստորաբաժանումները հուլիսի 27-ին և 28-ին խախտել են հրադադարի պահպանման ռեժիմը` տարբեր տրամաչափի հրաձգային զինատեսակներից կրակ բացելով համապատասխանաբար՝ Տոնաշենի և Կարմիր Շուկայի, Թաղավարդի հատվածում տեղակայված Արցախի մարտական դիրքերի ուղղությամբ։
Պատգամավորը նկատում է` թեև հրադադարի խախտման վերջին դեպքերն Արցախում չեն հանգեցնի լայնամասշտաբ գործողությունների, բայց պետք է արձանագրել, որ ներկա ռազմաքաղաքական իրավիճակը կարող է որոշակի պարբերականությամբ բերել հրադադարի ռեժիմի խախտումների։
«44-օրյա պատերազմից հետո ամենատարբեր իրավիճակներում ադրբեջանական կողմը փորձել է նսեմացնել ռուս խաղաղապահների գործունեությունը և ռուս խաղաղապահ զորախմբի ծառայության նկատմամբ ամենամեծ խնդիրն ընթացիկ տարվա ապրիլին Փարուխ գյուղի և Քարագլխի բարձունքի ուղղությամբ ադրբեջանական ներխուժումն էր, ինչն ուղիղ հարված է նաև Ռուսաստանի Դաշնությանը։ Թուրքիայի աջակցությամբ Արցախի և ռուս խաղաղապահների նկատմամբ սադրանքները, որոնք որոշ դեպքերում ստանում են ագրեսիայի բնույթ, տարբեր հաճախականությամբ կրկնվելու են»,– ասաց ԱԺ պատգամավորը։
Արցախում Տիգրան Աբրահամյանը հանդիպումներ է ունեցել ընդդիմադիր ուժերի հետ ու անցկացրել քաղաքական կոնսուլտացիաներ։
«Հայաստանի ու Արցախի առջև ծառացել են բավական ծանր մարտահրավերներ, որոնք ոչ միայն ընթացիկ բնույթ են կրում, այլև որոշակի ժամանակային կտրվածքով նոր սպառնալիքներ են բերում մեր տարածաշրջանին և հատկապես Հայաստանին ու Արցախին, որովհետև այս իշխանությունների պայմաններում Հայաստանի անվտանգային համակարգն ի վիճակի չէ լրջորեն դիմակայել այդ սպառնալիքներին»,– նշեց Աբրահամյանը։
Նրա խոսքով` իրենց հիմնական նպատակն Արցախի կարող ուժերի, հասարակական ու քաղաքական դաշտում հիմնական դերակատարների հետ աշխատելն է` հասկանալու, թե ինչպես է հնարավոր որոշակիորեն մեղմել սպառնալիքների տարափը, որը նկատելի է հատկապես վերջին շրջանում։