Իրականում Հայաստանի դիրքավորումն աշխարհաքաղաքական ակտիվ զարգացումների ներկա փուլում կարելի է դրական գնահատել, որովհետև պաշտոնական Երևանը չպետք է խառնվի այն գործընթացներին, որոնք կարող են մեզ այս կամ այն չափով վնասել, քանզի կողմերից մեկին սատարելու կամ միանալու դեպքում կարող ենք մյուս կողմից էլ վնասներ կրել, Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց թուրքագետ–քրդագետ Կարեն Հովհաննիսյանը։
«Իսկ ինչ վերաբերում է այն հարցին, թե «երկաթյա վարագույրի» որ կողմում կհայտնվենք, ապա ակնհայտ է, որ հայտնվելու ենք բնականաբար այն կողմում, որտեղ մեր դաշնակից Ռուսաստանն է, որովհետև թե՛ պատմությունը, թե՛ կարևոր իրադարձությունները ցույց են տվել, որ Հայաստանը նմանատիպ իրավիճակներում գնացել է Ռուսաստանի հետևից։ Մեր ներկայիս կարգավիճակն էլ այնպես ուժեղ չէ, որպեսզի գնանք վտանգներով լի մի տեղ, ուր խնդիրներ ունենք առնվազն երկու պետության հետ` Թուրքիայի և Ադրբեջանի»,– նշեց թուրքագետ–քրդագետը։
Հովհաննիսյանի խոսքով` մյուս կողմից պետք է հասկանանք, թե մեր հետ ովքեր են գտնվում նույն աշխարհաքաղաքական տիրույթում, և հենց այդ տեսանկյունից Հայաստանը, Թուրքիան և Ադրբեջանը չեն կարող ներդաշնակորեն գտնվել նույն հարթության մեջ։ Ըստ նրա` եթե նույն կողմի նկատմամբ հետաքրքրություն է ցուցաբերում նաև Թուրքիան, ապա դա դեռ չի նշանակում, որ Անկարան Մոսկվայի հետ կգտնվի նույն տիրույթում, դրա համար պետք է, որ Թուրքիան առնվազն դուրս գա ՆԱՏՕ–ի կազմից։
Իսկ ինչ վերաբերում է Ադրբեջանին, ապա այդ երկիրը, ըստ Հովհաննիսյանի, եթե գտնվի Ռուսաստանի կողմում, ապա Թուրքիայի հետ իր եղբայրական հարաբերությունները պետք է հասցնի ընդամենը միջպետական հարաբերությունների։
Նշենք, որ «Ռադիո Ռոսիային» տված հարցազրույցում ՌԴ ԱԳՆ ղեկավար Սերգեյ Լավրովը զգուշացրել է այն ռիսկերի մասին, որոնց կարող են բախվել արևմտյան երկրները, եթե որոշեն Ռուսաստանի առաջ նոր «երկաթյա վարագույր» իջեցնել։
ՌԴ արտգործնախարարը կես–կատակ, կես–լուրջ ասել է, որ երբ «երկաթյա վարագույր» իջեցնեն, կարող են իրենց ինչ-որ մի տեղը վնասել։