Երբ «Ջավելինը» չի փրկում․ ԱՄՆ-ն Ուկրաինային ՌԴ–ի հետ պատերազմ է պարտադրում

«Սոլնցեպյոկ» ու «Տոսոչկա» համակարգերի հարվածների ներքո ուկրաինացի զինծառայողների զանգվածային մահով ամերիկացիները մտադիր են ցույց տալ, թե ով է Եվրոպայում տերն ու տիրակալը:

ԱՄՆ-ն, օգտվելով իր իսկ ստեղծած խուճապից, թե Ռուսաստանը պատրաստվում է ներխուժել Ուկրաինա, 80 տոննա ռազմամթերք է տեղափոխել «Բորիսպոլ» օդանավակայան ու դիտարկում է նոր սպառազինություն և ռազմական խորհրդականներ ուղարկելու տարբերակները:

Խոսքը միայն «Javelin» հակատանկային համալիրների մասին չէ։ ԱՄՆ-ն մտադիր է Մի–17 ուղղաթիռների «աֆղանական խմբաքանակ» և «Stinger» ու «Patriot» հակաօդային պաշտպանության միջոցներ մատակարարել Կիևին։ «Պետրիոտները» կարող են Ուկրաինայում հայտնվել միայն Պենտագոնի մասնագետների (ստորաբաժանումների) հետ, քանի որ Ուկրաինայի ԶՈւ ստորաբաժանումներին ուսուցանելու համար պարզապես ժամանակ չկա:

Ամերիկացի ռազմական խորհրդականներն անհրաժեշտ են արագ պլանավորման (ՆԱՏՕ–ի ստանդարտներով) ու մարտի դաշտում ուկրաինական զորքերի ղեկավարման համար (ինչպես Վրաստանում 2008 թվականի օգոստոսին և Աֆղանստանում մինչև 2021 թվականի օգոստոսը): Մեծ հարց է` ամերիկյան սպառազինությունն ու ռազմական խորհրդականները կհայտնվեն Դոնբասում, թե ոչ, բայց այդ ուղղությամբ քայլերն ակնհայտ են։

Ուկրաինայի ԶՈւ-ն առաջին անգամ «Javelin» հրթիռ է կիրառել շփման գծում։ Կիևում ԱՄՆ–ի դեսպանության ռազմական կցորդ, գնդապետ Բրենդոն Փրեսլին Պենտագոնի հետախուզության մի խումբ սպաների հետ նոյեմբերի 20-ին Դոնբասի առաջնագիծ է այցելել: Պատժիչ զորքերի խմբավորման հրամանատարի տեղակալ Անատոլի Շևչենկոն ամերիկացիներին ծանոթացրել է օպերատիվ իրավիճակին։ Փաստացի գնահատել են հակառակորդին անմիջապես մարտի դաշտում, և դա բոլորովին չի մտնում ԱՄՆ դեսպանատան ներկայացուցչի ծառայողական պարտականությունների մեջ։

Անցած շաբաթվա վերջին ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Ստոլտենբերգը խոսել էր «ուկրաինական սահմանների մոտ ռուսական զորքերի անբացատրելի բարձր կենտրոնացման» մասին: Բացի այդ, Պենտագոնը եվրոպական դաշնակիցներին քարտեզներ է փոխանցել, որոնցում նշված են ռուսական ստորաբաժանումները՝ շուրջ 100 գումարտակային մարտավարական խմբեր (100 հազար զինծառայողներ), որոնք իբր պատրաստ են «ագրեսիային», որը տեղի է ունենալու 2022 թվականի հունվար- փետրվարին մի քանի ուղղություններից միաժամանակ:

Ակնհայտ է, որ Կիևը միանգամից չէր գնահատել Միացյալ Նահանգների վճռականությունը (կամ մոլուցքը)։ Ուկրաինայի ՊՆ-ն նոյեմբերի սկզբին հերքել էր Վաշինգտոնի տագնապալի տեղեկությունը, թե Ուկրաինայի սահմանների մոտ ռուսական զորք է կենտրոնացել: Նոյեմբերի 18-ին ԱՄՆ-ում Ուկրաինայի պաշտպանության նախարար Ալեքսեյ Ռեզնիկովի ու Պենտագոնի ղեկավար Լլոյդ Օսթինի հետ հանդիպումից հետո «Ռուսաստանի հետ Ուկրաինայի շարունակվող պատերազմի» վերաբերյալ տարընթերցումները վերացան:

Ուկրաինայի ԶՈւ հետախուզության պետ Կիրիլ Բուդանովը նոյեմբերի 21-ին հաստատեց, որ հունվար-փետրվարին ռուսական ագրեսիա է լինելու: Եվ նույնիսկ մեկնաբանեց անխուսափելի «ռուսական ներխուժման» հրապարակված քարտեզը` նշելով, որ «ագրեսիան կներառի ավիահարվածներ, հրետանային և զրահատանկային հարձակումներ, որոնց կհետևեն արևելքում օդադեսանտային գործողությունները, ծովային դեսանտային գործողությունները Օդեսայում ու Մարիուպոլում և օժանդակ հարվածը Բելառուսից»: Բուդանովը կանխատեսեց, որ Ուկրաինայի ԶՈւ-ի անդառնալի կորուստները կարող են ավելի քան 14 հազարի հասնել։

Ուկրաինայի ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդի քարտուղար Ալեքսեյ Դանիլովը երկուշաբթի հայտարարեց, որ Արևմուտքից արդեն «երաշխիքներ» են ստացել։ Սկզբի համար Կիևը հակաօդային և հակահրթիռային պաշտպանության միջոցներ է պահանջում Վաշինգտոնից։

Միաժամանակ ՆԱՏՕ-ի ոչ բոլոր դաշնակիցներն են պատրաստ ռազմական միջոցներով պաշտպանել Ուկրաինային։ Հիշեցնեմ, որ Վրաստանին տասնյակ երկրներ էին զինում, բայց 2008-ի օգոստոսի ագրեսիայի համար առավելապես վրացի զինվորները ստիպված եղան վճարել։

Կիևի ռազմաքաղաքական խեղկատակությունը և ուկրաինական ուղղությամբ ամերիկյան գործողությունները վկայում են Դոնբասում խոշոր սադրանքի նախապատրաստման մասին: Հնարավոր է՝ ծրագրում են իրենց «խաղաղարար» գործողությունը ծավալել Ուկրաինայում, ինչպես «Outside the Wire» (2021) ամերիկյան ֆիլմի սյուժեում՝ մոտավորապես մինչև 2036 թվականը:

Ռազմական գործողությունների վերսկսման դեպքում ուկրաինական օդային տարածքում կարող են հայտնվել «ոստիկաններ» և ՆԱՏՕ–ի ՌՕՈւ հետախուզական ինքնաթիռներ, իսկ Կիևի մերձակայքում՝ ՀՕՊ-ՀՀՊ համակարգեր։

Ռուսաստանի նախագահի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը նոյեմբերի 21-ին պաշտոնապես հայտարարեց, որ Կիևը ձգտում է ՆԱՏՕ-ի զորավարժությունների քողի տակ ուժային լուծման հասնել Դոնբասում: Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայության մամուլի բյուրոյի ղեկավար Սերգեյ Իվանովը լրացրեց պատկերը. «ԱՄՆ Պետդեպարտամենտը դիվանագիտական խողովակներով իր դաշնակիցներին ու գործընկերներին բացարձակապես կեղծ տեղեկատվություն է հասցնում Ուկրաինայի վրա ռազմական ներխուժման համար մեր երկրի տարածքում ուժերի կենտրոնացման մասին»: Ուկրաինայի դեպքը նման է այն իրավիճակին, որը ստեղծվել էր Վրաստանում 2008 թվականի օգոստոսին։ Մոսկվան ակնհայտորեն նախազգուշացրեց «գործընկերներին» ագրեսիայի հնարավոր հետևանքների մասին։

Ամերիկյան «Bloomberg» գործակալությունը գրել է` հիմա Պուտինի համար առաջնայինը գազի վաճառքն է, ոչ թե պատերազմ վարելը, ու բացել է Արևմուտքի խաղաքարտերը՝ եթե ռուսական զորքն անմիջական մասնակցություն ունենա Ուկրաինայի արևելքում ընթացող մարտերին, կթաղի «Հյուսիսային հոսք -2» գազատարը:

Երեքշաբթի «Հյուսիսային հոսք-2»-ի դեմ հայտարարված ամերիկյան նոր պատժամիջոցները վկայում են տեսանելի հեռանկարում գազատարի «ռմբակոծության» մասին, սպառնում են եվրոպական էներգաանվտանգությանը, բայց որևէ սահմանափակում չի կարող փոխել ՌԴ-ի ինքնիշխան արտաքին քաղաքականությունը: Ափսոս, որ «գործընկերները» դա չեն հասկանում։

Մոսկվան հարևանների նկատմամբ ագրեսիվ ծրագրեր չի իրականացնում, սակայն միանգամայն կանխատեսելի է, թե ինչ ընտրություն կանի Դոնբասում. տեղին է հիշել Ուինսթոն Չերչիլի հայտնի արտահայտությունը. «Եթե երկիրը պատերազմի ու խայտառակության միջև խայտառակությունն է ընտրում, նա և՛ պատերազմ կստանա, և՛ խայտառակություն»։ Երկրի արևմտյան սահմանների անվտանգությունն ու Դոնբասի տարածքում ավելի քան կես միլիոն ռուս քաղաքացիների հանդեպ ստանձնած պարտավորություններն ավելի կարևոր են, քան էներգետիկ նախագիծը։

Ինչևէ, Դոնբասում ԱՄՆ-ի և ՆԱՏՕ–ի պրոքսի-ագրեսիային հակազդելու բոլոր հնարավոր տարբերակները չափազանց կոշտ են։ ՌԴ պաշտպանության նախարարությունը Ուկրաինայի հետ սահմաններն ամրապնդում է ՏՈՍ-2 «Տոսոչկա» հրանետային նոր համակարգերով՝ կառավարման ավտոմատացված համակարգով ու պետական ինքնիշխանության այլ հուսալի երաշխիքներով: