2018 թվականին ակնկալիքները մեծ էին, գրեթե բոլորը ոգևորված մտածում էին, որ կտրվում են ծանր ու անընդունելի անցյալից, որ շարժվելու են առաջ, բայց պարզվեց, որ փոփոխության ալիքի վրա իշխանության եկած ուժը բոլորովին էլ հեղափոխական ծրագրեր չուներ։
Նպատակը միայն իշխանության գալն էր, ուստի նպատակին հասնելուց հետո հրաժարվեց հրապարակում հայտարարած հեղափոխական կարգախոսներից ու ծրագրերից, Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց իրավապաշտպան Վարդան Հարությունյանը։
«Ասել, որ 2018 թվականին հաջորդած իրադարձությունները հեղափոխական էին և կար առաջընթաց, իհարկե սխալ կլինի։ Եթե ժողովրդավարություն ասելով` նկատի ունենք մոլորված ընտրողի ընտրությունը, որի արդյունքում 44-օրյա պատերազմում պարտություն կրած և պատերազմ հրահրած ուժը նորից իշխանության է գալիս, դա մի բան է, բայց եթե խոսում ենք քաղաքացու ընտրության մասին, ով գիտի իր պատասխանատվությունը, պետականության արժեքը, դա բոլորովին այլ բան է։ Այսօր, ցավոք, գործ ունենք մոլորված ընտրողի ընտրության հետ, որի արդյունքում իշխանության եկան մարդիկ, որոնք չունեն երկրի փրկության ծրագիր, տարված են իշխանությունն ամեն գնով պահելու ձգտմամբ, հետևաբար դա որևէ կերպ ժողովրդավարություն անվանել հնարավոր չէ»,– նշեց իրավապաշտպանը։
Հարությունյանի կարծիքով` հասարակության և իշխանությունների միջև անցած երեսուն տարիներին ուղիղ կապ չի եղել, մինչդեռ հատկապես իշխող քաղաքական ուժն իշխանության եկավ հեղափոխական ալիքի վրա և ժողովրդի ուսերին, այդ առումով մենք երբեք չենք եղել ժողովրդավարության առաջին գծում։ Ըստ նրա` մի բան է այն, ինչ տեսնում են իշխանության ներկայացուցիչներն իրենց աշխատասենյակների պատուհաններից, բոլորովին այլ բան է իրականությունը. այն իշխանությունը, որն իր առջև չի դրել պետականության լինելիության հարցը, միանգամայն վտանգավոր է։
Իրավապաշտպանի գնահատմամբ` ժողովրդավարությունը դրսից ներմուծել հնարավոր չէ, և այդ կերպ ժողովրդավար չեն դառնում, ներդրված ժողովրդավարությունները որպես կանոն չեն գործում, մինչդեռ ժողովրդավարությունը պետք է ներսում կերտել, որովհետև դա նախևառաջ ապրելակերպ է։ Հարությունյանի խոսքով` ՀՀ քաղաքացիները շատ լավ պատկերացնում են ժողովրդավարության իմաստը, որի համար պայքարել են տարիներ շարունակ, հետամուտ են եղել իրենց իրավունքների պաշտպանությանը` հասնելով որոշակի արդյունքի, բայց միշտ չէ, որ հաջողություններն ավարտին են հասցվել, և հիմա նույնպես ձախողման փուլում ենք։
Նշենք, որ ՄԱԿ-ի Ընդհանուր վեհաժողովը A/62/7 բանաձևով 2007 թվականին խրախուսեց աշխարհի կառավարություններին, որպեսզի նրանք ամրապնդեն ժողովրդավարության խթանմանն ու ամրապնդմանն ուղղված ազգային ծրագրերը և որոշեց ամեն տարի սեպտեմբերի 15-ը նշել որպես Ժողովրդավարության միջազգային օր: