Դավիթ Ջամալյանի դիտարկմամբ` թուրքալեզու երկրների միջպետական հարաբերությունների արտաքին կողմը քաղաքական այդ գործընթացի երևացող մի փոքր մասն է միայն, մինչդեռ պետք է խնդիրն ընկալել խորությամբ։ Ըստ նրա` Ռուսաստանը և Թուրքիան ավանդաբար եղել են աշխարհաքաղաքական մրցակիցներ, և այստեղ Հայաստանն իբրև գործոն իր շահերը միշտ տեսել է ռուսական պետականության շահերի հետ համահունչ, որոնք համընկնում են նաև հեռանկարային կտրվածքով։
«Մինդեռ «Մեծ Թուրանի» գաղափարը ենթադրում է, որ մենք այստեղ չենք լինելու, որ այդ ամբողջ ագրեսիվ ներուժը նաև գալու- բախվելու է Ռուսաստանին։ Այդ բախումը շատ խելամտորեն ուղղորդվում է մեկ այլ աշխարհաքաղաքական մրցակցի` Մեծ Բրիտանիայի կողմից, ընդ որում` շատ գեղեցիկ քողարկված։ Անհնար է, որ ռուսական քաղաքական վերնախավը չտեսնի «Մեծ Թուրանի» ամբողջ կոնտեքստը»,– նշեց ռազմական փորձագետը։
Ջամալյանի խոսքով` այսօր Ռուսաստանում պետականակենտրոն իշխանություն է, որն իր շահերը շատ հստակ ձևակերպում է ու հետևողականորեն պաշտպանում է, տեսնում է այն սպառնալիքները, որոնք կարող են գալ «Մեծ Թուրան» կոչվող ծրագրից։ Ըստ նրա` Հայաստանում, ցավոք սրտի, բերվել է այնպիսի իշխանություն, որն ընդհանուր որևէ բան չունի հայկական շահերի հետ, և ուղղակի ստեղծված իրավիճակում արվում են հայտարարություններ, որոնք ըստ էության ամբողջ գործընթացի խորքը չեն արտահայտում, այլ միտված են մի ընդհանուր ֆոն ստեղծելուն, կայուն հարաբերությունների ինչ–որ ընթացք ապահովելուն։
Ջամալյանի հավաստմամբ` շատ հստակ է, որ կա ագրեսիվ թուրքական գործոն, որը խրախուսվում է անգլոսաքսոնական աշխարհի կողմից` ուղղված Ռուսաստանի դեմ, և այդ ճանապարհին կանգնած ենք մենք, սակայն Հայաստանի ներկա իշխանությունը սպասարկում է բրիտանաթուրքական սցենարը։ Փորձագետի համոզմամբ` Հայաստանն աշխարհաքաղաքական մարտահրավերներին կկարողանա դիմակայել միայն Ռուսաստանի հետ ձեռք-ձեռքի տված։