ԵՐԵՎԱՆ, 14 մարտի - Sputnik, Լաուրա Սարգսյան․ Երևանում բավական թվով թաքստոցներ (կամ տարածքներ, որոնք անհրաժեշտության դեպքում, կարող են օգտագործվել որպես այդպիսին) կան, որոնք կարող են անհրաժեշտության դեպքում տեղավորել քաղաքի ողջ բնակչությանը՝ այդպիսով ապահովելով նրա անվտանգությունը։ Այդ մասին Sputnik Արմենիային պատմեց ճգնաժամային կառավարման պետական ակադեմիայի ռեկտոր, փրկարարական ծառայության գեներալ-մայոր Համլետ Մաթևոսյանը։
Ապաստարանների ու թաքստոցների թեման արդիական դարձավ Արցախում մարտական գործողությունների ժամանակ։ Բնակիչները կարծելով, թե քաղաքում անհրաժեշտ ենթակառուցվածքներ չկան, ավելի հաճախ սկսեցին մտածել այն մասին, թե օդային տագնապի դեպքում ուր պետք է փախչեն։ Հարցն ավելի արդիական դարձավ վերջերս տեղի ունեցած երկրաշարժերի ժամանակ։
Մաթևոսյանը, մեկնաբանելով հասարակության մեջ արմատացած կարծրատիպերը, պարզաբանեց, որ նախ, թաքստոցներն անհրաժեշտ են միայն պատերազմի սպառնալիքի դեպքում․ ցավոք, բնական աղետների դեպքում դրանց անհրաժեշտությունն առանձնակի չկա։ Մեր զրուցակիցը հերքեց նաև այն կարծիքը, թե Երևանում նման թաքստոցներ չկան։
«Երևանը բավական լուրջ ապահովված է պարզագույն ու հակաճառագայթային ապաստարաններով։ Բացի այդ, մշակվել է բնակիչների տարհանման սխեմա, իսկ անհրաժեշտության դեպքում ամբողջ շենքում մանրամասն հրահանգներով ու սխեմաներով թռուցիկներ կփակցվեն», - ասաց Մաթևոսյանը։
Թաքստոցնե՞ր, թե՞ ապաստարաններ
Շատերը կարծում են, թե թաքստոցներ ու ապաստարաններ հասկացությունները հավասարազոր են, սակայն դա ամենևին էլ այդպես չէ։ Ըստ Մաթևոսյանի, ապաստարանները բավական թանկարժեք ու բարդ ինժեներական կառույցներ են։ Դրանք հիմնականում կառուցում են ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտների մոտ՝ պատերազմի կամ արտակարգ իրավիճակների դեպքում անխափան աշխատանք ապահովելու համար։
Ապաստարանները կահավորված են սանհանգույցներով, լողախցիկներով, հանգստի սենյակներով, ունեն սառնարան, վթարային ելքեր, սննդի պահեստներ, օդափոխման համակարգեր և այլն։
Մաթևոսյանը նշեց, որ դրանք կարող են կառուցված լինել շենքերում, շենքերի կողքին, կիսանկուղային կամ նկուղային տարածքներում։
«Եթե մենք ապաստարաններ չունենք, դա ամենևին էլ չի նշանակում, որ պատսպարվելու տեղ չկա։ Դա նշանակում է, որ դրա անհրաժեշտությունը մենք պարզապես չենք ունեցել», - ասաց Մաթևոսյանը։
Մասնագետը նաև պարզաբանեց, որ շատերը սխալմամբ կարծում են, թե «ապաստարաների» կատեգորիային է պատկանում նաև մետրոպոլիտենը։
Իրականում, մետրոպոլիտենը հակաճառագայթային թաքստոց է, որը տարբեր հարկեր ունի։ Ընդ որում յուրաքանչյուր հարկ կարող է տարբեր նպատակների ծառայել։
Մետրոն, այնուամենայնիվ, կարող է ապաստարան դառնալ հատուկ աշխատանքներ իրականացնելու դեպքում։
Որտե՞ղ կարելի է թաքնվել Երևանում
Հայաստանում բազմաթիվ թաքստոցներ կան։ Դրանք ավելի պարզ կառուցվածք ունեն և լինում են երկու տեսակ՝ հակաճառագայթային և պարզագույն։
Նախևառաջ որպես թաքստոց կարելի է օգտագործել շենքերի նկուղները։ Դրա համար առավել հարմարեցված են, իհարկե, նորակառույցների նկուղները, որոնցից գրեթե յուրաքանչյուրում երկու ստորգետնյա հարկ հատկացված է ավտոկայանատեղերի համար։ Վտանգի դեպքում դրանք կարելի է օգտագործել որպես թաքստոց։
Նույնը մետրոյի ստորգետնյա անցումներին է վերաբերում։
«Յուրաքանչյուր կայարան թույլ կտա «հյուրընկալել» կոնկրետ թաղամասի գրեթե բոլոր բնակիչներին։ Բացի այդ, քաղաքում շատ են ստորգետնյա անցումները, ուր կարելի է իջնել և սպասել մինչև արտակարգ իրավիճակի ավարտը», - ասաց Մաթևոսյանը։
Երևանում բազմաթիվ սեփական տներ ևս հարմար նկուղներ ունեն, որտեղ անհրաժեշտության դեպքում հնարավոր է հանգիստ տեղավորվել։
Մաթևոսյանը հիշեցրեց նաև բնական թաքստոցների մասին։ Այդպիսիք են քարանձավները, լեռնային բեկվածքները, թունելները։ Կարելի է նաև փոս փորել և վրան հող լցնել, այնուհետև այն օգտագործել որպես թաքստոց։