Հայկազ Ֆանյանը նախ վկայակոչեց վիճակագրական տվյալները, որոնց համաձայն` 2019 թվականին Հայաստանի ոչ ֆինանսական բիզնես հատվածում գործել են 75180 տնտեսվարող սուբյեկտներ։ Դրանք այն ոլորտներն են, որտեղ բիզնեսը կարող է հստակ գործունեություն ծավալել։
«Այս ոլորտում ըստ էության շատ մեծ մասնաբաժին ունեն առևտրի ոլորտի ձեռնարկությունները, այսինքն` մեծածախ ու մանրածախ առևտրում ներգրավված կազմակերպությունները, որոնք կազմում են տնտեսվարողների գրեթե 60 տոկոսը, ինչը Հայաստանի նման երկրների համար բավականին մտահոգիչ է, այսինքն` մարդիկ փորձում են իրենց գործունեությունը ծավալել առևտրի ոլորտում, բայց դա իրենից արտահանում չի ներկայացնում, ուղղակի փորձում են դժվար պայմաններում սոցիալական խնդիրներ լուծել»,– նշեց տնտեսագետը։
Ֆանյանի կարծիքով` այլ հետազոտությունների հետ համեմատության դեպքում պարզ է դառնում, որ գործարարությամբ զբաղվելու մարդկանց մոտիվացիան ընտանիքի սոցիալական խնդիրները լուծելն է։ Մյուս կողմից եթե դիտարկվի նորաստեղծ ձեռնարկությունների քանակը, թե քանիսն են ստեղծվել 2019 թվականին, ապա խոսքը մոտ 11656 ձեռնարկության մասին է, որտեղ նույնպես առյուծի մասնաբաժին ունեն առևտրով զբաղվող կազմակերպությունները։
Ինքնահոսի մատնված երկիր, կամ պատերազմող Հայաստանում որևէ հրահանգ տնտեսությունը չի ստացել
Տնտեսագետի համար մտահոգիչ է հատկապես այն իրողությունը, որ խոշոր ձեռնարկությունները քիչ են, նույնիսկ եթե խոշոր չեն դիտարկվում, այսինքն` ունեն քսանից ավելի աշխատող։ Դրանց թվաքանակը 79 է, և եթե ընդունենք, որ դրանց մի մասը կորպորատիվ դերաբաժանումների կամ առանձնացումների արդյունք է, ապա տեսնում ենք, որ նորաստեղծ խոշոր ձեռնարկությունների բավականին փոքրաթիվ քանակն անուղղակիորեն վկայում է այն մասին, որ Հայաստանում շոշափելի բիզնես-նախագծեր չեն իրականացվում, իսկ մեր տնտեսությունը գտնվում է անառողջ վիճակում։