ԵՐԵՎԱՆ, 6 դեկտեմբերի – Sputnik. «Փրկիր ինձ» կենդանիների ապաստարանի պատմությունը սկսվել է Ժորիկ (Գեորգի Կարենովիչ Պուտին) անունով վագրի ձագից, որին կենդանիների պաշտպան Կարենը ոտքի էր կանգնեցրել դեռ 2009թ․-ին, պատմում է ՌԻԱ Նովոստին։
Ժորիկն «աշխատում էր» հյուրախաղերով շրջագայող գազանանոցում, մինչև մի անգամ կոկորդում ոսկոր մնաց, որից ընդհանուր բորբոքում սկսվեց։ Ժորիկին Դալաքյանի մոտ բերեցին արդեն մահամերձ։ Անասնաբույժը փրկեց նրա կյանքը, սակայն վագրի այտի մեջ անցք մնաց։ Արդյունքում տերերը որոշեցին վագրից խրտվիլակ սարքել և այդպիսով հետ բերել իրենց փողերը։
Դալլաքյանն այն ժամանակ մամուլի ասուլիս հրավիրեց և դրամահավաք կազմակերպեց կենդանուն փրկագնելու համար։
«Արդյունքում մեզ պետք եղածից նույնիսկ ավելի շատ գումար փոխանցեցին, մնացածը ծախսվեց պլաստիկ վիրահատությունների վրա․ մեկ տարում Չելյաբինսկում Ժորիկը 17 վիրահատական միջամտություն տարավ։ Գիշատչին կլինիկայում պահելը վտանգավոր էր և սխալ։ Նրան հաջողվեց ուղարկել Խաբարովսկի շրջան՝ «Ուտյոս» վերականգնողական կենտրոն՝ Վլադիմիր Պուտինի անձնական աջակցության շնորհիվ։ Այդ պատճառով էլ վագրին կատակով անվանում են Գեորգի Կարենովիչ Պուտին»։
Տաղանդավոր անասնաբույժի մասին կրկեսների և կենդանաբանական այգիների աշխատակիցներն իմացան 2000-ականների սկզբին։
«Առաջին վայրի կենդանին, որին ես փրկեցի, առյուծ էր։ Դա դեռ 1999թ․-ին էր։ Առյուծը Նովոսիբիրսկի շարժական կենդանաբանական այգուց էր։ Երբ բուժեցի կենդանուն, լուրեր տարածվեցին, որ Չելյաբինսկում բժիշկ կա, որը լավ բուժում է գիշատիչներին։ Եվ ինձ սկսեցին դիմել կրկեսներից, կենդանաբանական այգիներից»,-պարբերականին պատմել է բժիշկը։
Ժորիկի պատմությունը մեծ հնչեղություն ստացավ, Կարենին պարբերաբար հայտնում էին օգնության կարիք ունեցող կենդանիների մասին։ Կլինիկայում արդեն նեղվածք էր։ Մի անգամ, վայրի կարապին փրկելուց հետո լոգարան դրեցին, որպեսզի նա լողա։ Բոլոր օժանդակ շինությունները գազաններն էին զբաղեցնում։
«Երկար բանակցություններից հետո մենք ապաստարանի համար տարածք գտանք։ Մարտին վեց տարին կլրանա, ինչ գոյություն ունենք որպես բարեգործական կազմակերպություն։ Տեղավորվել ենք նախկի վիվարիումի տարածքում»,-ասում է Կարենը։
Շների և կատուների ապաստարաններ ցանկացած կամավոր կարող է մտնել, մաքրել, կերակրել, բայց ոչ այս ապաստարանում։ Այստեղ վայրի կենդանիներ են, նրանք սովորում են միևնույն մարդկանց, օտարների հետ իրենց ագրեսիվ են պահում։ Յուրաքանչյուր գիշատիչ ճանաչում է առնվազն երեք մարդու, որոնք փոխարինում են միմյանց։ Կենդանին կարող է մի քանի օր ոչինչ չուտել, մինչև ուտելիքը «ճիշտ» աշխատակիցը չբերի»։
Գազաններն այստեղ տարբեր կերպ են հայտնվում։ Վայրի կենդանիները շատ են, քանի որ ՌԴ բնության նախարարության և «Ռոսպրիրոդնադզորի» հետ պայմանավորվածություն կա վնասված կենդանիներին օգնելու մասին։ Ոմանք բերում են անպետք դարձած ընտանի կենդանիներին։ Իսկ երբեմն իսկական փրկարարական օպերացիաների կարիք է լինում։ Ամբողջ երկիրն էր անհանգստանում Սիմբա կորյունի համար, որին Կարենը բերել էր Դաղստանից, որտեղ լուսանկարիչ տերը տանջում էր նրան։ Շուտով Սիմբան և մեկ այլ «պացիենտ» ընձառյուծ, կուղարկվեն Տանզանիա։ Եվ սա բնավ միակ օրինակը չէ։
Կարենը գանգատվում է, որ իր թիմը մշտապես ստիպված է փրկել կենդանիների, որոնք վատ վիճակում են հայտնվել սխալ խնամքի պատճառով։ Նա ասում է, որ յուրաքանչյուր երրորդ դեպքում կենդանու վիճակը սարսափելի է լինում, ստիպված են լինում պայքարել նրա կյանքի համար։ Այդպես էր Մարիսյա լուսանի հետ։ Նա ինքնաշեն թակարդն էր ընկել Չելյաբինսկից մոտ 100 կմ հեռու գտնվող գյուղում։ Մարդիկ թակարդներ էին դրել, երբ բակերից սկսել էին ընտանի թռչուններ անհետանալ։
«Ըստ հրահանգի նրան պետք էր սպանել․ վայրի կենդանի է՝ բնակավայրում։ Բայց տեղի ոստիկանը չէր կրակել, ասել էր՝ վտանգ չկա։ Կանչեցին մեզ։ Պատկերն ահավոր էր, չէինք սպասում, որ նա կհաղթահարի։ Բայց կատուն 9 կյանք ունի՝ այդ քաշքշուկի մեջ նա առնվազն երեքն օգտագործեց»,-հիշում է Կարենը։
Դեկտեմբերի 3-ին բժշկին հրավիրել էին «Деловой квартал» պարբերականի «Տարվա մարդ» մրցանակը հանձնելու։
Ամփոփելով, Կարեն Դալլաքյանը նշում է, որ Ռուսաստանում կենդանիների պաշտպանների հանդեպ վերաբերմունքը տարեցտարի և անգամ ամսեամիս փոխվում է դեպի լավը։