Գյումրու թիվ 1 դպրոցում արդեն երկու շաբաթ է՝ աշակերտները, մանկավարժները, ծնողներն ու տնօրենը քողարկիչ ցանցեր են պատրաստում: «Սկզբում մեր դպրոցի աշակերտներն ու ուսուցիչները միացան, հետո կամավորներ՝ այլ հաստատություններից: Քողարկիչ ցանցերից արդեն ուղարկել ենք, առաջիկայում էլի կուղարկենք: Սա այն չնչինն է, որ կարող ենք անել բանակի համար»,-Sputnik Արմենիային պատմում է Գյումրու թիվ 1 ավագ դպրոցի տնօրեն Նաիրա Թադևոսյանը։
Դպրոցի աշակերտական խորհրդի նախաձեռնությամբ իրականացվում է նաև թղթի թափոնի հավաքում, որից ստացված հասույթը փոխանցվում է «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին՝ «Թուղթը զենք է» կարգախոսով:
Քողարկիչ զանցերի պատրաստման ու զինվորների համար ներքնաշորեր կարելու գաղափարի շուրջ մի խումբ կամավորներ էլ ամեն օր հավաքվում են Գյումրիի Հայ Կաթողիկե Աթոռանիստ եկեղեցում: «Հայկական Կարիտաս»-ի աջակցությամբ այստեղ արդեն մի քանի օր է` ներքնաշոր են կարում:
«Արդեն 20 օր է, ինչ իրականացնում ենք այդ աշխատանքը, արդեն բավական ուղարկել ենք, բայց էլի ենք ուղարկում, կամավորների մի մասն այստեղ է օգնում, մյուսն էլ՝ տանում է տանը կարում ու բերում: Դեռ էլի անելու ենք՝ ինչքան պետք լինի»,-ասում է տիկին Սվետան (Նիկողոսյան), ու աչքերն անմիջապես արցունքոտվում են՝ որդին առաջնագծում է, երկար ժամանակ է` տեղեկություն չունի:
«Աստված ոչ միայն իմ բալի, այլ նաև բոլորի հետ լինի: Բոլորն էլ մեր տղաներն են: Չմտածե՛ք, որ մենակ եք, մենք բոլորս ձեզ հետ ենք՝ մենք էլ մեր զենքով: Ամեն մի վայրկյան հայ ժողովրդի ու խաղաղության համար ենք աղոթում»,-ասում է ու ավելացնում՝ պետք լինի՝ իրենք էլ առաջնագիծ կգնան:
86–ամյա Արաքսի Դեմիրճյանն էլ տանն է գուլպա գործում, ու ոչ միայն տղամարդկանց, այլև սահմանը պահող կանանց համար՝ հատուկ աչք շոյող գույներով: «Աստված տա հագնեն ու չմրսեն, իսկ ավելի լավ կլինի, որ խաղաղությունը շուտ գա ու իմ գործածները միայն տանը հագնեն»:
Տատը թելի խնդիր չունի, տեսողությունից էլ, փա՛ռք Աստծո, չի բողոքում,կգործի ինչքան պետք լինի, միայն թե ամեն գիշեր գլուխը բարձին դնելիս չմտածի պատերազմի մասին: