Հրանտ Միքայելյանի դիտարկմամբ` հակամարտության գոտում խաղաղապահների տեղակայման հարցում կարևոր է հաշվի առնել մի քանի հանգամանք։ Առաջին` արդյո՞ք բոլոր կողմերն իրենց համաձայնությունը կտան այդ տարբերակին, քանի որ Հայաստանն այդ տարբերակը քննարկում է ու համարում է հնարավոր, մինչդեռ Ադրբեջանում հարցի քննարկման ժամանակ առաջ են քաշվում այնպիսի նախապայմաններ, որոնք անհնարին են դարձնում նշված գործընթացը։
«Երկրորդ հանգամանքն առնչվում է խաղաղապահ ուժերի կազմին, այսինքն` ովքե՞ր են իրականացնելու այդ առաքելությունը։ Հայաստանում համարում են, որ լինելու են հիմնականում ռուսաստանցի խաղաղապահները, սակայն այս հարցում նույնպես անհրաժեշտ է բոլոր կողմերի համաձայնությունը, որպեսզի դրանից հետո քննարկվեն գործընթացի հետ կապված այլ մանրամասներ»,– նշում է քաղաքագետը։
Միքայելյանը մատնանշում է երրորդ, ոչ պակաս կարևոր հանգամանքը, թե որտեղ են տեղակայվելու խաղաղապահները, այսինքն` դա լինելու է նախկին ԼՂԻՄ–ի սահմաններու՞մ, թե՞ Արցախի Հանրապետության սահմաններում, թե՞ հաշվի է առնվելու առճակատման ամբողջ երկայնքով առկա գիծը։ Ըստ նրա, դա բանակցություններում քննարկվելիք թեմա է, հետևաբար շատ կարևոր է հասկանալ և պարզել մի քանի հանգամանք։
«Այդուհանդերձ խաղաղապահների տեղակայման համար արդեն իսկ կան որոշակի նախադրյալներ։ Օրինակ` Հայաստանի դրական կեցվածքը, թեև Ադրբեջանում, ինչպես տեսնում եմ, այդ հարցում դեռ պահը չի հասունացել։ Չնայած որոշակի առաջընթաց կա, սակայն դեռ հեռու ենք այս խնդրի վերջնական կարգավորումից։ Տեսականորեն չի բացառվում, որ խաղաղապահների տեղակայումը կարող է իրականացվել առանց Ադրբեջանի համաձայնության, եթե Հայաստանը հասնի լիակատար հաղթանակի այս պատերազմում»,– նշում է քաղաքագետը։
Ղարաբաղում խաղաղապահների տեղակայումը դեռ քիչ հավանական է․ ռուս փորձագետը բացել է փակագծերը
Անդրադառնալով այն հարցին, որ խաղաղապահների տեղակայման մասին հայտարարությունը զուգադիպեց Անկարայից հնչող այն ցանկության հետ, որ Թուրքիան պատրաստակամ է զորքեր ուղարկել Ադրբեջան, եթե Բաքուն պաշտոնապես դիմի իրենց։ Միքայելյանն ընդգծում է, որ Թուրքիան ցանկանում է մշտական ներկայություն ունենալ Անդրկովկասում, ինչը համահունչ է այդ երկրի վաղուց հայտնած դիրքորոշմանը, ըստ որի`թուրքական զինուժն Ադրբեջանում կտեղակայվի այն ծավալով, որքան կցանկանա Ադրբեջանը։ Բայց Թուրքիայի ներկայության ծավալները ձեռնտու չեն տարածաշրջանի մյուս խաղացողներին, թուրքական զինուժի ներկայությունն ընդհանրապես չի հանդուրժի հատկապես Հայաստանը, որովհետև դա միանշանակ հակասում է իր կենսական շահերին։