ԵՐԵՎԱՆ, 25 հոկտեմբերի — Sputnik․ Արցախի Հադրութի շրջանի բնակիչ, 87–ամյա Մարո Համբարձումյանը մոտ մեկ ամիս առաջ մի խալաթով է լքել հայրենի Առաջամուղ գյուղն ու ժամանակավոր հաստատվել Հայաստանում։ Նույնիսկ չի հասցրել փակել տան դռներն ու պատուհանները, ամեն ինչ բաց է թողել, նստել առաջին պատահած մեքենան ու Հադրութ հասել։ Այնտեղից էլ ծանոթների հետ եկել է Արագածոտն, որտեղ ապրում է որդին՝ Գառնիկը։
«Չէի ուզում հեռանալ, մտածում էի՝ տղերքին գոնե տաք ճաշ կտամ։ Էդ օրը «ժարիտ» էի սարքել, սպասում էի` տղերքը գան։ Թոռս վազելով էկավ ու փոխանցեց տղայիս՝ Աշոտի խոսքերը, որ շուտ փախնեմ։ Տունն էնպես էր ցնցվում, կարծեցի` երկրաշարժ է։ Նայեցի սարին, որտեղ «վիշկա» կա, ու տեսա՝ մի բան ընկավ, հետո ուժեղ ծուխ բարձրացավ։ Երևի թշնամու ականն էր», - պատմեց նա Sputnik Արմենիային։
Նրա խոսքով՝ գյուղում բացի իրենից, բոլորը վախեցել էին։ Ինքն անհանգստացել էր որդու ու թոռների համար։ Ռազմաճակատում կռվող երեք թոռ ունի, ընդ որում՝ երկուսն աղջիկ են։ Մարո տատը նախընտրում է լուրեր չնայել։ Երբ Գառնիկի կինը՝ Անժելան, ժամանակ առ ժամանակ ադրբեջանական լուրեր է լսում, սկեսուրը շատ է բարկանում։ Մի անգամ Մարո բաբոն Հադրութի կադրեր է տեսել, ու շատ բան տեսած արցախցի կնոջ սիրտը տեղից դուրս է եկել։
«Մենակ թե էրեխեքը չզոհվեն, մնացածը կարևոր չի։ Ոչ մի բան ափսոսս չի գալիս, կհաղթենք, նորից կսարքենք։ Ֆոտոներն են ափսոս։ Մի հատ լուսանկար ունեի Հայաստանի առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հետ։ Իրար հետ նույն բեմում էինք կանգնած։ Երգեցի, ինքն էլ գովեց ինձ», - հիշում է տատը։
Նա ծնվել ու մեծացել է Արցախում, միշտ այնտեղ է ապրել ու իր կյանքը ոչ մի ուրիշ տեղ չի պատկերացնում։ Որդին՝ Աշոտը, առաջին պատերազմի ժամանակ տանկիստ է եղել։ Մարո բաբոն վստահեցնում է, որ N120 տանկի ու նրա անձնակազմի մասին Արցախում բոլորը գիտեն։ Որդին շատ կատակասեր է։ Հաղթանակից հետո Աշոտը տանկով էշ է բերել Հադրութ և ուրախացրել բոլորին։ Տատը վստահ է, որ այս անգամ էլ որդին մի հետաքրքիր բան կհորինի։
Սիրով` Գորիսից. ինչպես են Հայաստանում օգնություն հավաքում Արցախի համար և սպասում հաղթանակի
«Էն ժամանակ մարդավարի էին կռվում, էսքան վախենալու չէր։ Հիմա չգիտես` ինչ է կատարվում։ Ո՛չ քնել եմ կարողանում, ո՛չ ուտել։ Անհանգիստ եմ։ Բայց ոչինչ, կեցցեն մեր տղաները։ Շուտով խաղաղություն կլինի։ Հենց որ էլ չկրակեն, հետ կգնամ։ Նորից կնայեմ իմ հնդկական սերիալներն ու հոգ կտանեմ ծոռներիս մասին», - ասում է տատը։