Ահարոն Վարդանյանի դիտարկմամբ` խնդիրն այն է, որ սպառազինության արգելքը լրանում է ոչ թե ԱՄՆ-ի կողմից, այլ ՄԱԿ-ի կողմից սահմանված պատժամիջոցային համակարգում։ Անվտանգության խորհրդի 2231 բանաձևն էլ հենց այդ մասին է վկայում, և այստեղ, ըստ իրանագետի, կա մի նրբություն. ԱՄՆ–ն 2018 թվականին դուրս գալով միջուկային համաձայնագրից` փաստորեն ոչ մի իրավական լծակ չունի սպառազինության հետ կապված պատժամիջոցային արգելքը երկարաձգելու։
«Տարօրինակն այն է, որ ԱՄՆ-ն հղում էր անում մի համաձայնագրի, որի անդամ չէ 2018 թվականից, ինչն աշխատում է հենց Միացյալ Նահանգների դեմ։
Վերջինս դիմեց տարատեսակ քայլերի, բերեց տարաբնույթ պատճառաբանություններ, որպեսզի ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդին կարողանար համոզել, որ Իրանի դեմ արգելքի ժամկետները պետք է երկարաձգվեն, սակայն ԱԽ-ն դեմ արտահայտվեց ամերիկյան նախաձեռնությանը»,– նշում է իրանագետը։
Ահարոն Վարդանյանի կարծիքով` Իրանը շուտով հնարավորություն կունենա թարմացնել իր զինանոցը` տարբեր երկրներից ու ընկերություններից գնելով համապատասխան սպառազինություն։
Իրանի դեմ պատժամիջոցներ․ ԱՄՆ-ն կկարողանա՞ հասնել ուզածին
«Անկախ ամեն ինչից՝ միջուկային պայմանագրով նախատեսված պատժամիջոցներն ու նախապայմաններն ուժի մեջ են, սակայն ԱՄՆ–ի դուրս գալուց հետո Իրանը մյուս պետությունների առջև իր հերթին նույնպես պայման է դրել, որպեսզի ոչ միայն ինքը, այլև պայմանագրի անդամ մյուս բոլոր երկրները կատարեն ստանձնած պարտավորությունները»,– նշում է իրանագետը։
Ահարոն Վարդանյանի տեղեկացմամբ` պաշտոնական Թեհրանն առաջարկում է ստեղծել գոնե այնպիսի համակարգ, որ Իրանը կարողանա օգտվել մասնավորապես բանկային փոխանցումներից և այլ գործառույթներից, որոնք սառեցվել կամ կասեցվել են միջուկային կոնֆլիկտի պատճառով։