Էդուարդ Անտինյանի դիտարկմամբ` խորհրդարանական կառավարման մոդելին անցնելու պարագայում նախագահի գործառույթն ընդամենը արարողակարգային է դարձել: Նրա խոսքով` բայց փորձ արվեց նույնիսկ այդպիսի կարգավիճակ ունեցող նախագահին կառավարելի դարձնել, մանավանդ որ նրա պաշտոնավարման ժամկետն ավելի երկար է, քան խորհրդարանինը, և որպեսզի նա լինի կառավարելի, պետք է լինի նաև խոցելի։
«Կոնկրետ նախագահ Արմեն Սարգսյանի պարագայում նրա քաղաքացիության հարցը մնաց խոցելի, չբացահայտվեց, որովհետև նման կախյալ վիճակը ձեռնտու է։ Ընդ որում` կախվածության հանգամանքը ձեռնտու էր նախորդ իշխանությանը, և հիմա ձեռնտու է նաև գործող իշխանությանը։ Արմեն Սարգսյանն, ըստ էության, իր տեղը չի գտել թե՛ Սահմանադրության շրջանակներում, թե՛ դրանից դուրս»,– նշում է քաղաքագետը։
Էդուարդ Անտինյանը վկայակոչում է այն հանգամանքը, որ ՀՀ գործող նախագահը խուսանավել է շատ հարցերից, որովհետև իր ներկայիս պաշտոնը թույլ չի տալիս միջամտել շատ հարցերի։ Ըստ նրա` նույնիսկ եթե այսօր նախագահը սահմանադրորեն համարվում է երկրի գլուխը, սակայն ըստ էության իշխանություն կրող կողմ չէ և անգամ չի մտնում իշխանական թևերի տարանջատման ձևաչափի մեջ։ Անտինյանի գնահատմամբ` ՀՀ նախագահը նույնիսկ Սահմանադրության երաշխավորը չի կարողանա լինել, որովհետև նման լծակ արդեն չունի, օժտված է ընդամենը դիտորդական կարգավիճակով։
«Ունենալով մեծ կապեր և հնարավորություններ` Արմեն Սարգսյանի պարագայում Անգլիայի թագուհու կարգավիճակին համաձայնելը բավարար չէ, քանի որ նույն Անգլիայի թագուհին բավական մեծ հեղինակություն ունի, և միայն վարչական լծակներ չեն, որ ապահովում են այդ հեղինակությունը։ Շատ դժվար է պատկերացնել, թե ինչ է ուզում անել Արմեն Սարգսյանը ՀՀ–ի համար, եթե ամեն անգամ խուսանավում է քայլ կատարելուց` վկայակոչելով լիազորությունների սահմանափակ լինելու հանգամանքը»,– նշում է քաղաքագետը։
Էդուարդ Անտինյանի կարծիքով` ՀՀ նախագահը երկար ճանապարհ է անցել, եղել է փորձառու դիվանագետ, երկրի վարչապետ, ապրել է Հին Աշխարհի ամենազարգացած երկրում, սակայն այսօր նրա դերակատարությունը շատ է փոքրացված։ Նա կա՛մ ծառայություն կմատուցի իշխանությանը, կա՛մ հետ կքաշվի, որպեսզի իշխանությանը չհակառակվի, ինչն անաչառ արբիտրի գործելակերպ չէ։
Այստեղ մարդիկ ավելի խորն են, քան մեզնից շատերը. նախագահն այցելել է սահմանամերձ Չինարի
Քաղաքագետը ցավով արձանագրում է, որ երկրում հեղինակություն ունեցող անձնավորություն չենք թողել, որպեսզի նրանք օգտագործեն այդ հանգամանքն ու հարցեր լուծեն։ Եվ եթե այսօր զգոնության կոչով հանդես գան, օրինակ, ԳԱԱ նախագահը կամ կաթողիկոսը, նրանց պարզապես չեն լսի։