Ավետիք Իշխանյանի դիտարկմամբ՝ տվյալ երևույթը, ցավոք սրտի, խոր արմատներ ունի մեր հասարակության մեջ: Այդ մասին ժամանակին անգամ Հովհաննես Թումանյանը գրել է իր բազմաթիվ հոդվածներում: Ժամանակ առ ժամանակ բնավորության այդ գծերը մեր հասարակության մեջ առավել ցայտուն են արտահայտվում, և մարդիկ սկսում են շնչել ատելությամբ:
«Անկախության տարիներին նույնպես եղել են անհանդուրժողականության երևույթներ, որոնց գագաթնակետը 2008 թվականն էր, երբ նախագահի թեկնածու Լևոն Տեր-Պետրոսյանն իր կողմնակիցների հետ գծեց ատելության հստակ գիծ՝ յուրայիններ և նրանք, ովքեր իրենց հետ չէին, անկախ այն հանգամանքից՝ կողմնակիցներ էին, թե ոչ, միևնույն է, դավաճաններ էին: Հիշում եմ, թե այն ժամանակ որքան հզոր էր այդ ատելության մթնոլորտը: Հետո այն մասամբ մարեց, բայց 2018-ից կրկին ծիլեր տվեց, և հիմա այդ մթնոլորտը պերմանենտ շարժման մեջ է, և կարծես թե նվազման միտումներ չեն երևում»,- նշում է իրավապաշտպանը:
Ավետիք Իշխանյանի համոզմամբ՝ նման մթնոլորտից ձերբազատվելու համար պետք է օրինակ ծառայի քաղաքական վերնախավը, մինչդեռ ամբողջ քաղաքական մշակույթը մեզանում հիմնված է իրար վիրավորելու, հայհոյելու վրա:
ՄԻՊ–ը «խստորեն դատապարտելի, բացարձակ մերժելի է» որակել ավագանու ՔՊ–ական անդամի պահվածքը
«Երբ օրինակ իշխող քաղաքական ուժի ներկայացուցիչ, բավականին բարձրաստիճան պաշտոնյան քաղաքական հակառակորդ տիկնոջը վիրավորում է ամենասուր ձևով, ապա քաղաքակիրթ հասարակության մեջ նման պաշտոնյան հաջորդ օրն իսկ հասարակական-քաղաքական գործիչ լինելու իրավունք այլևս չէր ունենա, մինչդեռ եղան նրան պաշտպանողներ: Օրինակները շատ են: Շարունակությունը կարող եք տեսնել սոցիալական ցանցերում, որտեղ գործիչները հայհոյանքներով ու լուտանքներով են խոսում հակառակորդների մասին»,- նշում է իրավապաշտպանը:
Ավետիք Իշխանյանը ցավով արձանագրում է այն իրողությունը, որ ատելության ու անհանդուրժողականության դեմ ոչ թե պայքար է մղվում, այլ շատ դեպքերում խրախուսվում է: