ԵՐԵՎԱՆ, 17 օգոստոսի –Sputnik. Օշականի ճակատամարտը հաստատել է հայ և ռուս ժողովրդի խորը, անքակտելի կապը, նրանց կարողությունը միասին հակազդել արտաքին սպառնալիքներին։ Այս մասին այսօր Օշականի ճակատամարտի 192-ամյակին նվիրված հանդիսավոր հավաքի ժամանակ ասաց Հայաստանում Ռուսաստանի գործերի ժամանակավոր հավատարմատար Ալեքսեյ Սինեգուբովը։ Միջոցառումն անցկացվեց ճակատամարտի հերոսների հիշատակը հավերժացնող հուշարձանի մոտ։
Օշականի ճակատամարտը տեղի է ունեցել 1827 թվականի օգոստոսի 17-ին` 1826-1828 թվականների ռուս-պարսկական պատերազմի ժամանակ։ Գեներալ Աֆանասի Կրասովսկու երեքհազարանոց ջոկատը ճեղքեց պարսից 30-հազարանոց բանակը և ազատեց Հայաստանի հոգևոր մայրաքաղաքը` Էջմիածինը։ 1834 թվականին Ամենայն հայոց կաթողիկոս Եփրեմ I-ի և արքեպիսկոպոս Ներսես Աշտարակեցու նախաձեռնությամբ Էջմիածնի մերձակայքում ի նշան երախտագիտության հայ ժողովրդի կողմից հուշարձան կանգնեցվեց։
«Մենք ամեն տարի հավաքվում ենք Օշականի հերոսներին նվիրված այս հուշարձանի մոտ` հարգելու գեներալ Կրասովսկու գլխավորությամբ ռուս սպաների և զինվորների, ինչպես նաև հայ աշխարհազորայինների սխրանքը` նրանց, ովքեր իրենց կյանքը զոհաբերեցին Հայաստանի ազատության համար պայքարում, նրանց, ովքեր պաշտպանեցին երկրի գլխավոր սրբությունը` Մայր Աթոռ սուրբ Էջմիածինը», – նշեց Սինեգուբովը։
Նրա խոսքով` մարտն այդ դարձավ ոչ միայն 1827-1828 թվականների ռուս–պարսկական պատերազմի գլխավոր ճակատամարտերից մեկը, այլև հերթական անգամ հաստատեց խորը, անքակտելի կապը երկու ժողովուրդների միջև, զոհաբերությունների գնալու նրանց կարողությունը հանուն ընդհանուր արժեքների` դարեդար փառավորելով ռուսներին և հայերին բնորոշ քաջությունը, տոկունությունն ու հերոսությունը։
Իսկ Արմավիրի մարզի փոխմարզպետ Կարեն Գրիգորյանի կարծիքով` հայ-ռուսական բարեկամությունը անցել է ժամանակի փորձությունը։ Շուրջ երկու դար առաջ տեղի ունեցած իրադարձությունները վառ ապացույց են նրա, որ երկու ժողովուրդներն ի զորու են համատեղ հակազդել մարտահրավերներին և սպառնալիքներին:
Հայաստանում Ռուսաստանի դեսպանության ռազմական և ռազմաօդային կցորդ, գնդապետ Անդրեյ Գրիշչուկն իր հերթին նշեց, որ 1827 թվականի օգոստոսի 17-ին այստեղ տեղի է ունեցել ռուս–պարսկական պատերազմի ամենաարյունալի իրադարձությունը։ Նրա խոսքով` այս հարթավայրում են զարգացել ողբերգական դեպքերը։ Թվում` գեներալ Կրասովսկու ջոկատը և նրա կազմի մեջ մտնող աշխարհազորայինները` այդ թվում և հայերը հաջողելու հնարավորություն չունեն։
«Ե՛վ հակառակորդի տասնապատիկ անգամ մեծ լինելը, և՛ անբարենպաստ պայմանները, որոնցում ստիպված էին տեղաշարժերն իրականացնել ու ճանապարհ հարթել դեպի պաշարված Էջմիածին։ Սակայն նրանց հետ էին հավատը, Աստվածն ու ճշմարտությունը, այդ պատճառով նրանք իրենց պարտքը կատարեցին և ի վերջո հաղթեցին» – ավելացրեց Գրիշչուկը։
Ինչու կապիտան Մոսեսովը չենթարկվեց գեներալ Նազարբեկյանի հրամանին և ինչու նրան միացավ Նժդեհը
Դիվանագետի խոսքով` նրան շատ հաճելի է, ոչ միայն այն պատճառով, որ այստեղ իրեն հասկանում են, երբ ռուսերենով է ելույթ ունենում, այլ նաև նրա համար, որ հայերի հետ փոխըմբռնում է գտնում շատ հարցերում։