Ժաննա Պողոսյան, Sputnik Արմենիա
Գոթիկայի հարցում Հայաստանի բախտը չի բերել։ Սարերի ու քարերի երկրում չկա ոչ մի դղյակ կամ միստիկ տուն, որտեղ կարող էին սարսափելի ուրվականներ ապրել։ Հավանաբար այդ «բացթողումը» որոշել է յուրովի լրացնել էլեկտրոնային երաժշտության սիրահարների մի խումբ, որն իր փառատոնին պարզ ու առեղծվածային անվանում է տվել՝ «Ուրվական»։
Երաժիշտները ներկայացրել են իրենց էլեկտրոնային «երկաթը» Երևանի մանկական երկաթուղիում։ Չորս բեմ էին տեղադրել՝ կայանում, վագոնում ու թունելի մոտ՝ անտառի մեջ։ Վերջին բեմը «Գերեզմանատուն» էին անվանել։
Փառատոնը երեք օր է՝ մայիսի 3-ից 5-ը։ Խորհրդանշական է, որ ապրիլի 24-ից հետո, որը մեծ սգո օր է, երբ ազգը հարգանքի տուրք է մատուցում Ցեղասպանության զոհերի հիշատակին, երիտասարդությունը երեկոյան տանը չի նստում։
Ապրիլի 27-ին Հայաստանում քաղաքացու օրն էին նշում, մայիսի 1-ին բացվեց բացօթյա սրճարանների սեզոնը, հետո անցկացվեց «Երևանի գինու օրերի» փառատոնը, իսկ հիմա՝ էլեկտրոնային երաժշտության փառատոնը։
Եթե «Գինու օրերի» առթիվ փակված Սարյան փողոցում հավաքվել էր գրեթե քաղաքի կեսը, ապա սպեցիֆիկ երաժշտության սիրահարներն այդքան էլ շատ չեն։ Այնուամենայնիվ, «Ուրվական» երաժշտական փառատոնի պրոդյուսերներից Կարենն ասում է, որ վերջին տարիներին Հայաստանում էլեկտրոնային երաժշտության սիրահարների քանակը մի քանի անգամ ավելացել է։
«Երևանի համար սա նորություն է, ու դժվար է երևակայել, որ էլեկտրոնային երաժշտությունը կարող է մեյնսթրիմ դառնալ։ Բայց մարդիկ, որոնք կարողանում են այն լսել, ամբողջ կյանքում երկրպագու են մնում», - ասում է Կարենը։
Նա մոտ քսան տարի է երաժշտությամբ է զբաղվում, բայց միայն 2010 թվականին է էլեկտրոնային երաժշտությանը սիրահարվել։ Փառատոնին նա եկել է կնոջ ու որդու հետ, նրանք էլ են էլեկտրոնային երաժշտություն լսում։
Կարենի բախտը բերել է․ նա կայանի շենքում տեղադրված փակ բեմում էր ելույթ ունենում, բոլորն այնտեղ էին անձրևից թաքնվում։
Մայիսի սկիզբը Երևանում միշտ անձրևոտ է, ու այս տարին բացառություն չէ։
Կազմակերպիչներից մեկն ասում է, որ մի քանի արևային մարտկոց էր տեղադրվել՝ դինամիկների սնուցման համար, բայց ապարդյուն։ Ու տղաներն արագ կողմնորոշվեցին՝ սկսեցին ներկաներին անձրևանոցներ բաժանել։ Փառատոնը լրիվ արդարացրեց իր անվանումը․ գունավոր ցելոֆաններով երաժշտության ներքո շարժվող մարդիկ իսկական ուրվականների էին նման։
Ամենաշատ «ուրվականները» հավաքվել էին «Գերեզմանատան» մոտ, բա էլ ո՞րտեղ։ Այստեղ ելույթ էր ունենում «Ջրիմուռմուռ» դուետը։ Իրենք իրենց նկարագրում են որպես աղմուկ անող երկու աղջկա։
Հորդառատ անձրևն ու աղմկոտ Հրազդան գետն էլ ավելի կոլորիտային էին դարձնում առեղծվածային մթնոլորտը։
Փառատոնի աբոնիմենտը 9000 դրամ արժեր․ Երևանի համար բավականին լուրջ թիվ է։ Բայց հաշվի առնելով, ու փառատոնին 100 արտիստ էր ելույթ ունենում, գինն ավելի քան արդարացված է։ Փառատոնի ամեն երկրորդն էլ զբոսաշրջիկ էր։ Լեհաստանից եկած զույգն ասում է, որ հաճախ են նման միջոցառումներն այցելում հայրենիքում ու եվրոպական երկրներում։ Բայց Հայաստանում «Ուրվականը» նրանց համար անակնկալ էր։
«Այս քաղաքի փողոցներում հազվադեպ ես ժպտացող մարդ հանդիպում։ Իսկ այստեղ բոլորը կենսուրախ են ու վայելում են երաժշտությունը։ Ասես հիմա լրիվ այլ Հայաստանում լինենք»։
«Լրիվ այլ Հայաստանը»՝ փառատոնը, ավարտվում է մայիսի 5-ին՝ ուշ երեկոյան։