Արթուր Խաչատրյանի խոսքով՝ Հայաստանը սակավահող երկիր է, և ամեն թիզ հողը մեզ համար կարևոր է։ Եթե ունենք բերրի հող, որը չի մշակվում, ապա պետք է պարտադրել, որ մշակեն, սկզբնական փուլի համար կարելի է ստիպել, որ գոնե վարձակալության տան հողերը։
«Չես կարող հողը փակես ու գնաս։ Հողը կոստյում չէ, որ առնես, կախես պահարանում, ասես՝ կուզեմ` այսօր կհագնեմ, կուզեմ` 20 տարուց կհագնեմ։ Հողը ազգային հարստություն է։ Այդ հողերը պապենական ժառանգական հողեր չեն»,– ասում է Խաչատրյանը։
Նա նշում է, որ Հայաստանում չի մշակվում վարելահողի 40 տոկոսը, արոտավայրերի մոտ 60 տոկոսը։ Բացի այդ, հողատարածքները շատ փոքր են։ Իսկ փոքր հողակտորներով մեծ արդյունավետության չենք կարող հասնել։ Եվ հողերի խոշորացումը հարցի լուծում կարող է հանդիսանալ։
Խաչատրյանի խոսքով` օրենքը թուլ է տալիս, եթե երեք տարի գյուղատնտեսական նշանակության հողը չի մշակվում՝ համայնքը կարող է այդ հողը հետ վերցնել։
Գյուղնախարարությունը շուտով կներկայացնի օրենսդրական նախաձեռնություն, որով պետք է իրականացնել հողերի գույքագրում, բացահայտել հողերը չմշակելու պատճառները, օրենսդրական փոփոխություններ իրականացնել, որն իրենից կենթադրի հողերի պարտադիր վարձակալության ինստիտուտի հիմնումը: Պետությունը չի զրկի որևէ մեկին սեփականության իրավունքից, սակայն հողերը չօգտագործելու դեպքում կարող է տրամադրել այլ անձանց։