«Շատ կարևոր էր, երբ 2002թ.–ին մենք հասանք նրան, որ բնապահպանության նախարարն արգելեց եղևնիների և սոճիների հատումը Ամանորի նախօրեին, որովհետև ամեն տարի 60 հազար ծառ 1–2 շաբաթվա համար հատվում էր և հետո աղբարկղ ուղարկվում։ Դա նույնիսկ հակատդաստիրակչական էլեմենտ ուներ իր մեջ»,–ասում է Վարդանյանը։
Նա պատմեց, որ իրենց կազմակերպությունն այլընտրանքային տոնածառի մրցույթ էր հայտարարել դպրոցներում։ «Պետք է տեսնեիք երեխաների խանդավառությունն իրենց պատրաստած տոնածառների հանդեպ և ինչ լավ գաղափարներ էին առաջարկում»,–ասում է մեր զրուցակիցն ու հավելում, որ այս տարի իր ամենամեծ երջանկությունն է այն է, որ հանրապետության գլխավոր տոնածառն արհեստական է։
«Մեր երկրում ձևավորվեց արհեստական տոնածառ ունենալու մշակույթը։ Իմ տանը կենդանի տոնածառ է, բայց արկղի մեջ, որն իմ թոռների հետ մեծանում է»,–ասում է Վարդանյանը։