ԵՐԵՎԱՆ, 26 հունիսի — Sputnik. Հայաստանում տեղի ունեցած կոռուպցիոն բացահայտումները իրենց մեջ շոուի տարր են պարունակում, և տպավորություն է ստեղծվում, թե թիրախ են դառնում կոնկրետ այն մարդիկ, որոնց անունները վերջին 15-20 տարիների ընթացքում շատ էին լսում մարդիկ, Sputnik Արմենիա ռադիոկայանի եթերում ասաց քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանը։
Քաղաքագետի կարծիքով` Հայաստանի նոր իշխանությունները մի կողմից ուզում են բարձրացնել իրենց վարկանիշը երկրում սպասվող արտահերթ ընտրություններին ընդառաջ, մյուս կողմից` փորձում են կատարել հանրապետությունում կոռուպցիայի դեմ պայքարելու իրենց խոստումը։
«Սա միաժամանակ և՛ պայքար է, և՛ շոու։ Որքանով է այն արդյունավետ` դժվար է ասել, քանի որ չգիտենք, թե արդյոք նրանք հետագա պայքարի ճանապարհային քարտեզ ունեն», – ասաց Բոզոյանը։
Քաղաքագետը կարծում է, որ հիմա հասարակությունը էյֆորիկ վիճակում է և չի կարող օբյեկտիվ գնահատական տալ երկրում տեղի ունեցող գործընթացներին։ Չէ՞ որ այդ պայքարը կարող է մակերեսային բնույթ կրել, սակայն կարող է նաև խորքային լինել։ Հանրությունը ցնցված է այն մարդկանց ձերբակալություններով, որոնք նախկինում «անձեռնմխելի» էին համարվում։
«Մարդիկ դեռ պատկերացում չունեն այն մասին, թե ի վերջո այս շղթան ո՞ւր է բերելու, ինչպիսի՞ն է այս գործընթացի տրամաբանությունը, ի՞նչ կշահի դրանից հասարակությունը, արդյո՞ք սա շոու է, թե՞ ոչ, և ե՞րբ է սկսելու զարգանալ տնտեսությունը, որպեսզի քաղաքացիների սոցիալական վիճակը սկսի բարելավվել», – ասաց Բոզոյանը։
Քաղաքագետը հիշեցրեց, որ ԽՍՀՄ փլուզումից և անկախության հռչակումից հետո 25-26 տարիների ընթացքում Հայաստանում համակարգը, մեծ հաշվով, չի փոխվել։
«Ճիշտ է՝ 1998 թվականին իշխանափոխություն եղավ, սակայն այն տեղի ունեցավ վերևից», – նշեց Բոզոյանը։
Նրա կարծիքով` իրական ժողովրդավարական ընտրություններ հանրապետությունում տեղի ունեցան միայն 1991 և 1999 թվականներին։ Դրանից հետո իշխանությունը, ըստ էության, նույնն է մնացել։ Բնականաբար, աստիճանաբար այն ճահճանում էր, դառնում կոռումպացված և ոչ դինամիկ։ Հասարակությունը նման իշխանության է սովորել, այդ պատճառով էլ այսօր, տեսնելով այս փոփոխությունները, քաղաքացիները շոկ են ապրում։
Քաղաքագետը հույս ունի, որ ժամանակի ընթացքում հասարակությունը կսկսի ավելի սթափ գնահատել իրավիճակը և կառավարության առաջ ռացիոնալ խնդիրներ դնել՝ կապված տնտեսական զարգացման, սոցիալական խնդիրների լուծման, բիզնես միջավայրի առողջացման և հանրապետություն օտարերկրյա ներդրումներ գրավելու հետ։