ԵՐԵՎԱՆ, 18 հունվարի — Sputnik. Սանկտ Պետերբուրգի 86–ամյա բնակչուհի Նոննա Ֆիլիպովիչի (Մարգարյան) պատմությունը Հայրենական մեծ պատերազմի շրջանում նման կլիներ հազար այլ պատմությունների, եթե չլիներ մի հետաքրքիր դեպք։
Հունվարի 18–ը ռուսների, հատկապես պետերբուրգցիների համար, առանձնահատուկ ամսաթիվ է։ 1943թ–ին այդ օրը տեղի է ունեցել Լենինգրադի շրջափակման ճեղքումը։ Չնայած, որ քաղաքը պաշարման մեջ մնացել է ևս մեկ տարի` շրջափակումը ճեղքելը զգալիորեն բարելավել է իրադրությունն ամբողջ Լենինգրադյան ճակատում։
Նոննա տատիկը, թեև ճեղքմանը ականատես չի եղել (ընտանիքն այդ ժամանակ տեղափոխվել էր Տոմսկ), բայց լիովին զգացել է պատերազմի ամբողջ ծանրությունը։
«1942թ–ի օգոստոսին մեզ տարհանեցին, քանի որ քաղաքում չէին թողնում երեխաներին և թոշակառուներին։ Ճանապարհին մեզ կերակրեցին, ավելի շատ չափաբաժին բերեցին` շաքարավազ, կարագ և էլի ինչ–որ բան։ Մայրիկիս խնդրեցին բաժանել բոլորի համար։ Նրա բաժանելուց բոլորը գոհ էին», – Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Ֆիլիպովիչը։
Նոննայի մայրը Մարգարա գյուղի հայ է (Արմավիրի մարզ, Թուրքիայի հետ սահմանին)։ Նա պատերազմի տարիներին եղել է գործարանի արտադրամասի պետ և օգնել է մարդկանց` ինչով կարողացել է, հիմնականում` իրերով։
Պատերազմի Նոննա տատիկն ամենից շատ հիշում է ցուրտը և քաղցը։ Մարդկանց, ծանոթների և հարազատների հետ սերտ կապն օգնել է չմահանալ և փրկվել։
«Մենք մտերիմներին հետ կապ էինք պահում, հյուր գնում մեր հացի կտորով։ Ռազմաճակատը քաղաքի մոտ էր, ուստի հորս հաջողվում էր իր օրապահիկից բաժին հանել մեզ, դեղ էր բերում, որը մայրս բաժանում էր ուրիշներին», – պատմեց տիկին Նոննան։
Լենինգրադցիները ջրի էին գնում խմբերով, քանի որ այն ստիպված էին վերցնել սառցանցքերից։ Երբ ինչ–որ մեկն իջնում էր թեյնիկով (դույլով անհնար էր հասնել տեղ), ապա այդ մարդուն մյուսներն, անպայման, աջակցում էին։
Հայերը մեծ ավանդ են ունեցել ֆաշիստական Գերմանիայի նկատմամբ Խորհրդային Միության տարած հաղթանակի մեջ։ 600 հազար հայերից, որոնք մասնակցել են ՀՄՊ–ին, տուն է վերադարձել է շուրջ 300 հազարը։