ԵՐԵՎԱՆ, 30 օգոստոսի —Sputnik. «Չորրորդ իշխանությունը թերթը հարցազրույց է հրապարկել Գրետա Վարդանյանի հետ։
1988թ-ի աղետալի երկրաշարժի հետևանքով ոտքերից զրկված Գրետան ծանրամարտով սկսել է զբաղվել 2007թ-ից։ Ապացուցելու համար, որ հաշմված մարդը կարեկցանքի ու խղճահարության կարիք չունի, ընտրել է հատկապես ծանրաձողի հետ մենամարտելու սպորտաձևը։
Սպորտի լեզվով դիմելով մարդկանց` նա ասում է` տվեք ինձ հնարավորություն, և ես կապացուցեմ ոգու և մարմնի ուժը։
Թերթի հետ զրույցում Գրետան նշել է, որ չնայած դժվարություններին, իր առջև խնդիր է դրել հաղթանակով վերադառնալ։
«Եթե նպատակ ու այն իրագործելու կամքի ուժ չունես, ուրեմն անիմաստ է ապրելը»,- ասել է նա։
Գրետան ծնվել է 1986թ-ին Գյումրիում, սովորել Ֆրանց Վերֆելի անվան միջնակարգ դպրոցում։ Ավարտել է Գյումրու Միքայել Նալբանդյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտը` ստանալով հոգեբանի մասնագիտություն։ Մասնակցել է բազմաթիվ միջազգային մրցումների` արժանանալով շատ պարգևների։ Կապուտաչյա գեղեցկուհի մարզիկը հրում վարժությունը կատարելու է պառկած դիրքով։
Պատասխանելով այն հարցին, թե ինչ ակնկալիքներ ունի Ռիոյի խաղերից, Գրետան նշել է, որ հույսերը մեծ են, ինչպես նաև հավատը, որ մեդալով կվերադառնա։ Գրետայի մարզիչն Արտակ Ներսիսյանն է` աղջիկների ծանրամարտի գլխավոր մարզիչ Արտաշես Ներսիսյանի որդին։ Գրետայի խոսքով` նա ամեն հարցում աջակցում է, օգնում խորհուրդներով և համակում լավատեսությամբ։
Բացի սպորտից, Գրետան աշխատում է նաև Գյումրու ԱԻՆ համակարգում։ Չորրորդ ամիսն է արդեն, բայց հասցրել է զգալ, որ հիանալի կոլեկտիվ ունի։ Մարզուհին նշում է, որ թե՛ աշխատանքային կոլեկտիվի, թե՛ ընկերների ու հարազատների քաջալերանքն ու հավատը կարծես կուտակվում և նրան նոր ուժ տալիս` պայքարելու և հաղթանակով վերադառնալու համար։
Խոսելով իր ոգեշնչման և ուժի աղբյուրների մասին` Գրետան ասել է, որ իր կյանքի նպատակը յոթամյա դստրիկն է, ու նա ամեն ինչ արել և անում է իր երեխայի ապագան բարեկեցիկ դարձնելու համար։ Նա ուզում է, որ իր դստրիկը` Օֆելյան, միշտ իր մայրիկով հպարտանալու առիթներ ունենա, ու ջանքեր չի խնայելու դրա համար։